درمان لنفوم منتل سل (MCL):

چه پزشکانی "لنفوم منتل سل (MCL)" را درمان می کنند؟

بر اساس گزینه درمان ممکنست پزشکان مختلفی در تیم درمان شما باشند. این پزشکان عبارتند از:

• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک فوق تخصصی که سرطان را با داروهای شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی و پیوند مغز استخوان درمان می کند و کل برنامه درمانی شما را طرح ریزی می کند.
• متخصص رادیوتراپی آنکولوژی: پزشک متخصصی که سرطان را با پرتودرمانی درمان می کند.

ممکنست بسیاری از تخصص های دیگر هم بخشی از تیم درمان شما باشند، شامل: پزشک دستیار، پرستار، متخصص تغذیه، روانشناس، مددکار اجتماعی و ... .

درمان لنفوم منتل سل می تواند چالش برانگیز باشد. MCL نسبت به لنفوم های با رشد آهسته رشد سریعتری دارد اما معمولا به خوبی لنفومهای مهاجم (با رشد سریع) به درمان پاسخ نمی دهد. ممکنست درمان های جدیدتر باعث شود شانس بقای طولانی مدت این بیماران بهتر از گذشته باشد.

روند درمان برای اکثر افراد مبتلا به لنفوم منتل سل، درست پس از تشخیص سرطان، آغاز خواهد  شد. اما ممکنست پزشکان برای تعداد کمی از مبتلایان که به هر دلیلی خوب هستند، هیچ نشانه ای ندارند و سرعت تکثیر سلول های سرطانی پایین است، پیشنهاد دهند، تنها تحت نظر باشید. در طول این مدت، پزشک وضعیت سلامت شما را از نزدیک زیر نظر خواهد داشت. بعنوان مثال، شما ممکنست هر 2 تا 3 ماه به پزشک خود مراجعه کنید و هر 3 تا 6 ماه یک بار آزمایش های لازم انجام شود. اگر گره های لنفاوی شما بزرگ تر شوند یا علایم دیگری بروز یابند، ممکنست پزشک شما درمان را آغاز کند.

اغلب این نوع لنفوم زمان تشخیص بطور وسیع گسترش یافته است. اگرچه معمولا به اندازه سایر لنفوم های با رشد سریع تکثیر نمی شود اما اغلب پاسخ خوبی به درمان نمی دهد.

درمان شما ممکنست شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی:

این داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی به شیوه های مختلفی عمل می کنند. شما می توانید آنها را از طریق مصرف قرص یا به روش تزریقی دریافت کنید.

• ایمونوتراپی:

این داروها سیستم ایمنی بدن شما را شناسایی می کند و فقط سلول های سرطانی را از بین می برد. شما اغلب آن را همراه با شیمی درمانی دریافت می کنید.

• درمان هدفمند:

این داروها پروتئین هایی که سلول های سرطانی را برای زنده ماندن و گسترش تغذیه می کنند، از بین می برند.

• پیوند سلول های بنیادی:

این درمان همراه با شیمی درمانی با دوز بالا انجام می شود. دو نوع پیوند سلول های بنیادی وجود دارد، پیوند اتولوگ (پیوند از فرد بیمار به خودش) و پیوند آلوژن (پیوند از فردی دیگر به بیمار). (برای آگاهی بیشتر بخش "پیوند اتولوگ مغز استخوان" و "پیوند آلوژن مغز استخوان" در وبسایت سنین را ببینید).

اگر لنفوم تنها به یک گروه از غدد لنفاوی یا 2 گروه مجاور هم در یک سمت دیافراگم انتشار یافته باشد (مرحله I یا نوعی از مرحله II ) (که نادر است) می تواند گاهی با پرتودرمانی درمان شود. گزینه  دیگر درمان با شیمی درمانی بعلاوه ریتوکسیماب است. اگر لنفوم منتل سل در زمان تشخیص گسترش بیشتری داشته باشد با شیمی درمانی بعلاوه ریتوکسیماب درمان می شود.

زمانیکه امکان داشته باشد از رژیم های شیمی درمانی شدید استفاده می شود:

• Hyper-CVAD: سیکلوفسفامید، وین کریستین، دوکسوروبیسین (آدریامیسین) و دگزامتازون، که بطور متناوب با دوز بالای متوترکسات و سیتارابین استفاده می شود.
•  R-CHOP (ریتوکسماب، سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، وین کریستین، پردنیزون) با دوز تشدید شده که بطور متناوب با ریتوکسیماب و سیتارابین استفاده می شود.
• R-CHOP که بطور متناوب با RICE (ریتوکسیماب، ایفوسفامید، کربوپلاتین، اتوپوزاید) استفاده می شود.

ممکنست  برای افراد مسن تر یا دارای مشکلات سلامتی دیگر از رژیم های شیمی درمانی کم شدت تر استفاده شود.

اگر لنفوم به درمان اولیه پاسخ خوبی بدهد، ممکنست پیوند مغز استخوان گزینه خوبی باشد.

برای لنفوم منتل سل ایکه پاسخ نمی دهد یا بعد از درمان اولیه عود می کند، ممکنست شیمی درمانی با داروهایی مانند بنداموستین، بورتزومیب، کلادریبین، فلودارابین، یا لنالیدومید و گاهی همراه با سایر داروهای شیمی درمانی یا ریتوکسیماب به کار رود. گزینه  دیگر شامل داروهای هدفمند مانند ایبروتینیب یا آکالابروتینیب می شود. سایر داروهای هدفمند مانند ونتوکلاکس و ایدلالیسیب نیز در برخی مطالعات اولیه نتایج امید بخشی داشته اند. چون هنوز درمان خط دوم همیشه موثر نیست، ممکنست بیمار بخواهد وارد کارآزمایی بالینی شود.

مراقبت از خود در لنفوم منتل سل:

احتمالا شما عوارض جانبی ناشی از درمان لنفوم منتل سل را تجربه خواهید کرد. این عوارض بسته به نوع داروهایی که مصرف می کنید متغیر هستند. پزشک می تواند شدت بسیاری از عوارض جانبی را کاهش دهد، بنابراین از صحبت کردن با پزشک در مورد اینکه چگونه روند درمان بر شما تاثیر می گذارد، اطمینان حاصل کنید.

برخی عوارض جانبی درمان عبارتند از:

• تب و لرز
• خستگی
• اسهال و استفراغ
• عفونت
• حساسیت های پوستی
• ریزش موی موقت
• تنگی نفس
• سوزش، بی حسی در دست یا پاها

(برای آگاهی بیشتر بخش "درمان عوارض سرطان" در وبسایت سنین را ببینید.)

گاهی اوقات مدیریت درمان لنفوم منتل سل می تواند چالش برانگیز باشد. لازم است تا در مورد بیماری خود اطلاعات لازم را کسب کنید، شما می توانید با تیم درمانی خود در تصمیم گیری ها مشورت و همکاری نمایید.

شما می توانید برای حمایت روحی از مشاوران، مددکاران اجتماعی، افراد مذهبی و روحانیون و سازمان هایی که اطلاعات و پشتیبانی های لازم را به بیماران سرطانی ارائه می دهند، بگیرید.

تاثیر درمان لنفوم منتل سل:

از آنجایی که لنفوم منتل سل اغلب زمانی تشخیص داده می شود که در بدن گسترش یافته است، درمان آن ممکن است دشوار باشد. اگر چه برخی از انواع لنفوم ها رشد به مراتب آهسته تری دارند اما اغلب آنها به درمان پاسخ نمی دهد یا گاهی سرطان دوباره عود می کند.

چون غیر محتمل است که درمان کنونی این نوع لنفوم موجب شفای بیماری شود ممکنست بیمار تمایل به شرکت در کارآزمایی بالینی داشته باشد یا دکتر از بیمار بخواهد در یک درمان آزمایشی شرکت کند. در این روش داروهای جدید بر روی شما آزمایش می شود تا پزشکان دریابند که آیا این داروها ایمن و کارآمد هستند یا خیر. در این شرایط اغلب داروهایی استفاده می شود که در دسترس عموم قرار ندارند. چنانچه این روش برای شما مناسب باشد، پزشک شما می تواند این روش را به شما پیشنهاد کند.