علایم بيماریهای تروفوبلاستيک حاملگى GTD

Gestational Trophoblastic Diseases (GTD) Signs & Symptoms

علایم مول هيداتيديفورم كامل (بچه خوره كامل): 

 اغلب علایمى كه در ادامه مبحث شرح داده مى شود (غير از خونريزى)، امروزه كمتر از قبل ديده مى شوند، زيرا، غالباً در اواخر دوره بيمارى پديدار مى شوند و اكثر زنان مبتلا به GTD امروزه زودتر تشخيص داده مى شوند. در ضمن انجام تست هاى خون یا سونوگرافى در ابتداى حاملگى در دسترس نسبى همگان است.

• خونريزى از واژن:

تقريباً تمامى زنانى كه بچه خوره كامل را داشته باشند، در دوران حاملگى دچار خونريزى فراوان از واژن هستند (اين خونريزى در مول ناقص كمتر اتفاق مى افتد). خونريزى معمولاً در سيزده هفته اول (پس از تشكيل رويان) اتفاق افتاده و غالباً به شكل لخته خون يا تراوشات آبكى قهوه اى رنگ از واژن مى باشد. گاهى هم قطعه اى از مول كه شبيه به يك خوشه انگور است، از ديواره رحم جدا شده و از مسير واژن خارج مى شود. خونريزى باعث مى شود پزشك درخواست سونوگرافى نماید كه در تشخيص حاملگى مولار كمك خوبى است.

• كم خونى:

در خونريزى هاى طولانى يا جدى، بدن زنان قادر نخواهد بود كه ميزان خون از دست رفته را در فرآيند طبيعى خون سازى جبران نمايد و اين منجر به كم خونى (شمارش پايين گلبول هاى قرمز) مى شود. نشانه ها مى توانند شامل خستگى و تنگى نفس (خصوصاً هنگام فعاليت) باشد.

• تورم شكم:

رحم و شكم مى توانند در يك حاملگى مولار، سريع تر از روند معمول آبستنى ها بزرگ و متورم شوند. بزرگ شدن ناهنجار رحم در هر يك مورد از چهار مورد حاملگى همراه با مول كامل، ديده مى شود، اما به ندرت در بچه خوره (مول) ناقص ديده می شود. اين تورم غير طبيعى معمولاً زود اتفاق می افتد و در سيزده هفته دوم حاملگی دیده مى شود.

• کيست هاى تخمدان:

ممكنست سطح بسيار بالاى هورمون گونادوترپين (HCG) كه به وسيله تومور توليد و به جريان خون سرازیر مى شود، باعث شكل گيرى کيست هاى مملو از مايعات در تخمدان ها شود. اين کيست ها مى توانند به حدى بزرگ شوند كه به تورم  شكم بيانجامند. معمولاً در طى هشت هفته بعد از خارج سازى حاملگى مولار خود به خود از بين مى روند. گاهى تخمدان دارای کیست به دور اندام "خون رسان خود" پيچيده و باعث درد شديدى مى شود كه با خارج سازى کيست با جراحى يا مكش مايعات درون سيست ها، درمان مى شود.

• استفراغ:

بسيارى از زنان در دوران حاملگى عادى و طبيعى حالت تهوع و استفراغ دارند، اما هنگام وجود بيمارى تروفوبلاستيك حاملگى، استفراغ مکرر و شديد تر از آبستنى هاى نرمال مى باشد.

• مسموميت حاملگى پيش رس (پره-اِكلامپسی):

مسموميت حاملگى مشكلى است كه گاهى در سيزده هفته آخر حاملگی طبيعى بروز مى نمايد، اما چنانچه در سيزده هفته دوم یا اول دیده شود، مى تواند علامتى از حاملگى مولار كامل باشد. معمولاً مسموميت حاملگى مسایلى نظير فشارخون بالا، سردرد، عكس العمل هاى شديد و خارج از انتظار، تورم دست و پا، و وجود پروتیين در ادرار را به همراه دارد. اين پديده در تعداد كمى از زنان با حاملگى مولار كامل دیده می شود، و در حاملگى مولار ناقص بسيار به ندرت ديده مى شود.

• پرکاری تيروئيد:

بعضى زنان با مول كامل، داراى پرکاری تيرویيد هستند (در هنگام وجود سطوح خيلى بالاى هورمون گونادوتروپين). علایم اين تيرویيد بيش فعال مى تواند طپش قلب زياد، احساس داغى در پوست، تعرق، دشوارى در تحمل گرما و لرزش خفيف باشد. اين عارضه در كمتر از ده درصد زنان با حاملگى مولار دیده مى شود.

علایم مول هيداتيديفورم ناقص (بچه خوره ناقص):

علایم و نشانه هاى بچه خوره ناقص همانند نوع كامل است، اما با شدت کمتر، شامل:

• خون ريزى از واژن 
• كم خونى (شمارش پايين گلبول هاى قرمز) 
• تورم شكم 
• مسموميت حاملگى 

علایمى همچون استفراغ دایم يا فعاليت زياد غده تيرویيد در مول ناقص بندرت ديده مى شود. تشخيص مول ناقص، معمولاً پس از آن كه زنان فكر مى كنند جنين خود را سقط كرده اند، صورت مى گيرد، و پس از "ديلاتاسيون و كورتاژ همراه با ساكشن" (D&C) ديواره رحم  و مشاهده بافت خارج شده زير ميكروسكوپ حاملگى مولار مشخص و حتمى مى شود.

علایم مول مهاجم و كوريوكارسينوما: 

اين مول هاى بيشتر تهاجمى بيمارى تروفوبلاستيك حاملگى، معمولاً پس از خارج سازى يك بچه خوره كامل، بتدريج پديدار مى شوند. ممكنست كوريوكارسينوما، پس از حاملگى خارج رحم (در لوله هاى فالوپ) يا حتى سقط جنين بروز نمايد و علایم آن به شرح زير است: 

• خون ريزى:

شايع ترين علامت، خون ريزى از واژن مى باشد و گاهى به ندرت با رشد تومور در ديواره رحم، ايجاد خونريزى در حفره شكم نموده و باعث درد شديد ناحيه شكم و لگن مى شود.

• عفونت:

در تومورهاى بزرگ بعضى سلول ها مى ميرند و بستر مناسبى براى رشد باكترى فراهم مى شود، با گسترش عفونت، ترشحات واژن، گرفتگى و درد لگن و شكم، و همچنين تب عارض مى گردد.

• تورم شكم:

همانند مول (بچه خوره) هيداتيديفورم، انواع مهاجم GTD مى توانند باعث گسترش و بزرگى رحم شده و موجب تورم شكم شوند. هورمون گونادوتروپين كه توسط تومور ها ترشح مى شود موجب تجمع مايع در کيست هاى تخمدان، به نام "کیست تكالوتين theca luetein cysts" مى شود كه مى تواند با گسترش، باعث تورم شكم شوند.

• علایم ريوى:

شايع ترين ناحيه گسترش بيمارى تروفوبلاستيك حاملگى به نقاط دور دست، ريه ها مى باشند، اين گسترش مى تواند موجب سرفه هاى خون آلود، سرفه خشك، درد قفسه سينه يا مشكل تنفسى شودد.

• ساير علایم گسترش به نقاط دور دست:

بروز علایم و نشانه ها بستگى به اندامى دارد كه مورد تهاجم واقع شده است. اگر بيمارى به مغز سرايت نمايد، نشانه ها مى توانند سردرد، استفراغ، گيجى، غش، يا فلج يك طرفه بدن باشد. گسترش به كبد مى تواند موجب درد شكم، زردى پوست و چشم ها (یرقان) شود. برخى اوقات، كوريوكارسينوما، علامتى ندارد اما تمامى علایم يك آبستنى وجود دارد منتها در سونوگرافى هيچ جنينى ديده نمی شود.

علایم تومورهاى تروفوبلاستيك جفت (PSTT): 

ندرتاً اين تومورها به ساير اندام هاى دوردست پخش مى شوند، اما اكثراً در عمق ديواره رحم رشد نموده و علایم آن به شرح زير است: 

• خون ريزى:

شايع ترين عارضه خونريزى از واژن مى باشد، و اگر رشد به داخل جداره رحم وسيع و عميق باشد، به احتمال زياد موجب خونريزى به داخل حفره شكم و لگن شده و موجب درد هاى شديد شكمى مى شود.

• تورم شكم:

رشد وسيع و گسترده در دیواره رحم، باعث بزرگى ناهنجار رحم و در نتيجه تورم شكم مى شود.

علایم تومورهاى تروفوبلاستيك اپيتليوئيد (ETT): 

شايع ترين عارضه، خونريزى از واژن مى باشد و ساير علایم بستگى به موضعى دارد كه تومور به آن گسترش يافته است، مثلاً اگر به ريه گسترش يافته باشد، موجب سرفه و تنگى نفس مى شود. يا با گسترش به روده ها مى تواند باعث دردهاى شكمى، تهوع و استفراغ شود.

بسيارى از اين علایم و نشانه ها در ساير بيمارى ها نيز مى تواند دیده شود، اما اگر اين علامت ها را داشتید، سريعاً با پزشك خود تماس بگيريد.