درمان سرطان بیضه

Testis Cancer Treatment

چه کسانی سرطان بیضه را درمان می کنند؟

بر اساس مرحله سرطان و گزینه های درمانی شما، ممکنست پزشکان و تخصص های مختلفی در تیم درمان سرطان شما باشند.

• متخصص یورولوژی (جراح کلیه ومجاری ادرار): جراح متخصص  درمان بیماریهای سیستم ادراری و سیستم تناسلی مردان.
• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک فوق تخصص درمانگر سرطان با با داروها (مانند شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی).
• متخصص رادیوتراپی آنکولوژی: پزشک متخصص درمان سرطان با پرتودرمانی.
• ممکنست سایر تخصصها نیز در تیم درمان شما باشند، شامل پزشک دستیار، پرستار، فیزیوتراپیست، روانشناس، متخصص تغذیه، مددکار اجتماعی، ... .

مهم است که در مورد تمام گزینه های درمان و عوارض آنها با پزشکانتان صحبت نمایید تا بتوانید بهترین درمان پاسخگوی نیاز خود را انتخاب نمایید.

هر گاه زمان اجازه دهد، اغلب بدست آوردن نظر پزشکی دیگر ایده خوبی است. این میتواند به شما اطلاعات بیشتری بدهد تا در مورد تصمیمی که گرفته اید احساس بهتری داشته باشید.

جاییکه شما درمان میشوید مهم است. هیچ چیز جای تجربه را نمی گیرد. شما زمانی بهترین شانس را برای نتیجه گیری دارید که در بیمارستانی بستری شوید که تعداد بالایی از بیماران سرطان بیضه را درمان میکند.

اگر سرطان بیضه دارید پزشک نوع آن را برای شما توضیح می دهد، اینکه آیا به خارج از بیضه هم گسترش یافته (متاستاز)، و امکان شفا را روشن میکند. شما با پزشکتان درمورد گزینه های درمان و نتایج بالقوه درمان صحبت نمایید. سرطان بیضه خیلی قابل شفا است، بخصوص زمانیکه در مراحل اولیه تشخیص داده می شود.

اگر سرطان در مراحل ابتدایی درمان نشود، ممکنست به غدد لنفاوی، ریه ها، کبد، مغز و استخوان ها پخش شود (متاستاز). اما در اغلب موارد سرطان بیضه ای که متاستاز داده است میتواند بطور موفق درمان شود.

برخی درمانهای سرطان ریسک نازایی را بالا می برند. اگر شما مطمئن نیستید که دیگر میلی به بچه دار شدن در آینده ندارید، قبل از هر گونه درمان سرطان بیضه با پزشکتان در مورد بانک اسپرم صحبت نمایید.

درمان با جراحی (ارکیکتومی) شروع می شود تا بیضه مبتلا خارج شود. پس از جراحی، بسته به اینکه چه نوع سلول سرطانی وجود دارد و اینکه آیا سرطان سایر نواحی بدن شما را نیز درگیر کرده باشد (stage)، ممکنست تنها به پیگیری دقیق نیاز داشته باشید. یا نیاز به درمان بیشتر دادشته باشید.

اغلب سرطانهای بیضه یا سمیونم هستند یا غیر سمینوم. تفاوت اصلی بین این دو اینستکه سمینوما آهسته رشد میکند و گسترش می یابد و به پرتو درمانی پاسخ می دهد. غیر سمینوما ها سریعتر از سمینوما ها رشد می کنند و به پرتو درمانی پاسخ نمی دهند.

سمینوماها:

سمینوماها آهسته رشد می کنند و گسترش می یابند. ممکنست درمان بعد از جراحی شامل موارد زیر شود:

• پیگیری دقیق
• پرتودرمانی
• شیمی درمانی

اگر در مراحل پیشرفته تر باشند (مرحلهII,III ) درمان با جراحی خارج سازی کامل بیضه (ارکیکتومی) شروع می شود و ممکنست شامل پرتو درمانی، شیمی درمانی یا شیمی درمانی ترکیبی شود. پس از شیمی درمانی ممکنست  نیاز باشد تا توده های بافتی باقیمانده با جراحی خارج شوند.

غیر سمینوماها:

نوعی از سرطان بیضه هستند که سریعتر از سمینوما ها رشد می کنند و گسترش می یابند. آنها به پرتودرمانی خوب پاسخ نمی دهند. ممکنست بعد ازجراحی، درمان شامل موارد زیر باشد:

• پیگیری دقیق
• شیمی درمانی
• جراحی برای خارج سازی غدد لنفاوی

در مراحل پیشرفته تر (stage II,III) درمان با جراحی خارج سازی کل بیضه (ارکیکتومی) شروع می شود و ممکنست با خارج سازی غدد لنفاوی، شیمی درمانی یا شیمی درمانی ترکیبی تکمیل شود. در صورت امکان پس از شیمی درمانی هر بافت باقیمانده ای با جراحی خارج می شود.

گزینه های درمان سرطان بیضه:

در مراحل اولیه (stage I) سمینوما و غیر سمینوما گزینه های درمان بعد از جراحی و عوارض بالقوه آنها را با پزشکتان بررسی نمایید.

• مراقبتهای پیگیری: پیگیری بعد از درمان، مهم است. ممکنست با این مراقبت عود سرطان زودتر کشف و راحتتر درمان شود. برنامه پیگیری شامل موارد زیر می شود:
  • معاینه
  • تصویربرداری: عکس ساده، سی تی اسکن، ام آرآی
  • آزمایش خون برای بررسی نشانگر تومور (تومور مارکر): پس از درمان ممکنست نشانگر های پایدار یا افزایش یابنده دال بر بقایای سرطان یا عود آن باشد. و به درمان بیشتری نیاز داشته باشید.

تشخیص سرطان بیضه به معنی ویزیت مکرر پزشک بطور منظم و برای سالیان متمادی است.

• درمان عود سرطان بیضه:

عود سرطان بیضه ممکنست با معاینه، تصویر برداری، افزایش نشانگر های تومور کشف شود در برخی موارد، عود سرطان می تواند با موفقیت درمان شود.  بخصوص اگر تنها به غدد لنفاوی لگن یا پایین کمر کشیده شده باشد.

عود سرطان بیضه ممکنست با شیمی درمانی، جراحی برای خارج سازی غدد لنفاوی، یا پرتودرمانی درمان شود. ممکنست پس از شیمی درمانی، برای خارج سازی بقایای سرطان جراحی نیز انجام شود.

• درمان تسکینی سرطان بیضه:

طب تسکینی یک نوع مراقبت از افرادیست که بیماری شدیدی دارند. این با درمان شفابخش متفاوت است. هدف بهبود کیفیت زندگی است هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و فکری. شما میتوانید درکنار درمان شفا بخش نیز از این روش مراقبتی نیز استفاده نمایید. 

مراقبین تسکینی به کنترل درد یا عوارض درمان هم کمک می کنند. آنها به شما کمک میکنند تصمیم بگیرید چه درمانی بگیرید یا نگیرید. آنها میتوانند به عزیزان شما کمک نمایند که چگونه از شما حمایت کنند.

• مراقبت های پایان زندگی:

برای برخی موارد پیشرفته، زمانی فرا می رسد که دیگر درمان با هدف شفای بیماری گزینه خوبی نیست. این می تواند بدلیل این باشد که عوارض درمان، زمان و هزینه برتر از امید به شفا می شود. اما هنوز میتوان درمانهایی دریافت که شما در زمان باقیمانده در آرامش باشید. شما و پزشکتان میتوانید خود را آماده نمایید که از چه موقع تنها مراقبت های تسکینی دریافت نمایید.

تصمیم گیری درمان سرطان بیضه:

در سالهای اخیر پیشرفت فراوانی در درمان سرطان بیضه شده است. روشهای جراحی اصلاح شده اند و پزشکان درمورد بهترین راههای استفاده از شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان انواع مختلف سرطان بیضه بیشتر می دانند.

پس از تشخیص و مرحله بندی سرطان، تیم مراقبت سرطان درمورد گزینه های درمانی با شما صحبت خواهند کرد.

بسته به نوع و مرحله سرطان و سایر فاکتورها، گزینه های درمان سرطان بیضه شامل موارد زیر می شود:

• جراحی
• پرتودرمانی
• شیمی درمانی
• شیمی درمانی با دوز بالا و پیوند مغز استخوان

ممکنست در برخی موارد بیش از یکی از این انواع درمان بکار رود.

آیا ممکنست پس از سرطان بیضه به سرطان دیگری نیز مبتلا شوم؟

بازماندگان سرطان میتوانند با مشکلات سلامت مختلفی روبرو شوند، اما اغلب بزرگترین نگرانی آنها مواجهه مجدد با سرطا ن است. اگر سرطان بعد از درمان عود کند به آن عود سرطان می گویند. برخی بازماندگان سرطان ممکنست بعدا دچار یک سرطان جدید غیر مرتبط شوند که به ان (سرطان دوم) می گویند. نوع سرطان اول مهم نیست، همیشه احتمال بروز سرطان دوم جدید (حتی پس از درمان سرطان اول) وجود دارد.

متاسفانه، درمان سرطان به این معنی نیست که شما به سرطان دیگری مبتلا نمی شوید. افرادیکه سرطان داشته اند هنوز می توانند مانند افراد عادی به سایر سرطانها نیز مبتلا شوند. در واقع انواع مشخصی از سرطان و درمان آن ریسک سرطان دوم را بالاتر می برند.

بازماندگان سرطان بیضه ممکنست به هر گونه سرطان دومی مبتلا شوند، اما ریسک موارد زیر بیشتر است:

• سرطان بیضه دوم (با عود سرطان فرق دارد).
• سرطان رکتوم (راست روده).
• سرطان لوزالمعده (پانکراس).
• سرطان مثانه.
• سرطان کلیه.
• سرطان تیروئید.
• لوسمی حاد میلوئیدی (AML).

شایعترین سرطان دیده شده در بازماندگان سرطان بیضه سرطان بیضه دوم است. حدود 5 درصد از مردانی که در یکی از بیضه ها سرطان داشته اند سرانجام مبتلا به سرطان بیضه دیگر می شوند. سرطان دوم  در اثر شیمی درمانی یا پرتو درمانی سرطان اول ایجاد نشده. در واقع حتی آنهاییکه با جراحی تنها درمان شده اند نیز افزایش ریسک سرطان بیضه دوم را دارند. در واقع شانس ابنلا به سرطان بیضه دوم در مردان درمان شده با شیمی درمانی پایین تر است.

در مقایسه با اغلب مردان معمولی جامعهف بازماندگان سرطان بیضه 2 برابر بیشتر احتمال ابتلا به سرطان جدیدی خارج از بیضه دارند. شانس سرطان دوم به مرور زمان تغییر می کند و بستگی دارد به اینکه چه درمانی استفاده شده باشد و اینکه سن بیمار هنگام درمان چقدر بوده است.

• پرتودرمانی پس از سرطان بیضه با برخی سرطان ها رابطه دارد. بیشترین ریسک مربوط به سرطانهایی است که در حوضه پرتو درمانی سرطان بیضه قرار داشته اند. بیمارانی که پرتو تابی به ناحیه شکم و لگن داشته اند افزایش ریسک:
  • سرطان مثانه
  • سرطان روده بزرگ
  • سرطان رکتوم (راست روده)
  • سرطان لوزالمعده (پانکراس)
  • سرطان معده
  • سرطان کلیه
  • سرطان پروستات

اگر محدوده پرتودرمانی قفسه سینه را نیز در برگفته باشد، بیمار افزایش ریسک سرطان های زیر را دارد:

• سرطان ریه
• سرطان مری
• مزوتلیوما (سرطان پوشش خارجی ریه)
• سرطان تیروئید

پرتودرمانی همچنین ریسک ابتلا سرطان پوست و سرطان بافت همبند (سارکوما) را افزایش می دهد.

ریسک این سرطانها طی 5 سال افزایش می یابد و پس از 10 سال در مردان درمان شده با پرتودرمانی تنها دو برابر می شود. این ریسک بالا باقی میماند و بنظر میرسد به مرور زمان کاهش نمی یابد. ریسک عموما با دوزهای بالاتر پرتو یا دریافت همزمان شیمی درمانی و پرتو درمانی افزایش می یابد. در سالهای اخیر پرتودرمانی سرطان بیضه تغییر کرده است. دوزهای پایینتر پرتودرمانی به کار می رود و رادیوتراپی (برای پیشگیری) قفسه سینه متوقف شده است. برای پی بردن به اینکه آیا این تغییرات منجر به کاهش ریسک شده یا نه به مطالعات پیگیری طولانی مدت نیاز است.

همچنین شیمی درمانی با افزایش ریسک سرطانها همراه است (این ریسک مختصری کمتر از ریسک پرتودرمانی است).

افزایش ریسک لوسمی و سندرم میلودیسپلاستیک (ام دی اس) پس از درمان سرطان بیضه با شیمی درمانی مرتبط است. استفاده از داروی شیمی درمانی سیسپلاتین اغلب با ریسک لوسمی و ام دی اس همراه است. دوزهای بالای اتوپوزاید (بالاتر از دوزهای امروزی) نیز با این ریسک همراه است.

بنظر می رسد دادن پرتودرمانی همراه با شیمی درمانی حتی ریسک را بالاتر هم میبرد. لوسمی و ام دی اس هر دو درشرایط نرمال سرطانهای ناشایعی هستند بنابراین اگرچه ریسک ابتلا افزایش می یابد اما تعداد خیلی کمی از بیماران به این بیماریها مبتلا می شوند.

پیگیری پس از درمان سرطان بیضه:

پس ازتکمیل درمان سرطان بیضه، شما هنوز باید بطور منظم پزشکتان را ویزیت نمایید. ممکنست برای چند سال نیاز به انجام تستهایی داشته باشید که علایم عود یا انتشار سرطان را بررسی میکنند. تا زمانیکه علایمی ظاهر نشده باشد صاحب نظران توصیه به انجام تستهای بررسی سرطان دوم نمی کنند. درمورد هر گونه علامت یا مشکل جدید پزشکتان را مطلع نمایید، زیرا میتواند علامت عود سرطان، بیماری دیگر، یا سرطان دوم باشد.

بازماندگان سرطان می توانند برای غربالگری بروز سرطان در بیضه دیگر بطور منظم خود را معاینه نمایند.

همه بازماندگان سرطان باید ازمصرف دود تنباکو دوری کنند، زیرا سیگار موجب افزایش خیلی از سرطانها می شود. برای حفظ سلامت مطلوب نجات یافته سرطان باید اقدامات زیر را انجام دهد:

• رسیدن به یک وزن سالم و حفظ آن.
• یک شیوه زندگی با تحرک را پیش بگیرد.
• با تاکید بر غذاهای گیاهی از رژیم سالمی استفاده نماید.
• مصرف الکل را محدود نماید.

نگرانی از باروری و هورمونها در پسران و مردان مبتلا به سرطان بیضه:

سرطان بیضه و درمان آن میتواند سطح هورمونی را تغییر دهد و توانایی پدر شدن پس از درمان را تحت تاثیر قرار دهد. مهم است که شما قبل از شروع درمان در مورد عوارض احتمالی با پزشک خود مشورت نمایید، تا قبل از شروع درمان از خطرات و گزینه های پیش رو آگاه باشید.

اغلب پسران و مردان تنها در یک بیضه دچار سرطان می شوند. بیضه باقی مانده معمولا میتواند تستوسترون کافی (هورمون اصلی مردانه) تولید نماید تا شما را سالم نگه دارد. اگر نیاز است تا بیضه دیگر به دلیل سرطان در هر دو بیضه برداشته شود یا اگر سرطانی جدید در بیضه دیگر رخ دهد، شما نیاز خواهید داشت برای بقیه زندگیتان فرمی از تستوسترون را دریافت نمایید. اغلب مواقع تستوسترون بصورت برچسب پوستی یا تزریق ماهانه (در مطب پزشک) داده می شود. اگر شما نیاز به مکمل تسوسترون دارید، درمورد بهترین فرم مناسب خودتان با پزشک صحبت نمایید.

سرطان بیضه یا درمان آن میتواند موجب نازایی شما شود. قبل از شروع درمان مردانیکه آرزوی پدر شدن را دارند میتوانند قبل از شروع درمان درخواست ذخیره اسپرم در بانک اسپرم را بدهند. اما خود بیماری میتواند موجب کاهش تعداد اسپرم شود، بطوریکه نتوان نمونه خوبی جمع آوری نمود.

اگر پسری دوران بلوغ را پشت سر گذاشته است، بانک اسپرم اغلب گزینه خوبی است، زیرا نمونه های فریز شده در اثر ذخیره طولانی مدت آسیب نمی بیند. محققین همچنین در جستجوی تکنیکی جدید هستند تا به پسران جوانتر اجازه دهد روزی پدر شوند.

در برخی موارد اگر یک بیضه باقی گذاشته شود، بلوغ بعد از درمان سرطان بیضه بر می گردد. مثلا بلوغ معمولا دو سال پس از توقف شیمی درمانی بر می گردد.

حتی وقتیکه شمارش اسپرم در مایع منی خیلی پایین است، ممکنست مردان برای پدر شدن چند گزینه داشته باشند. یکی از این گزینه ها بارورسازی خارج از بدن است، که در آن یک تخمک خارج شده از بدن زن با اسپرم گرفته شده از مرد در آزمایشگاه لقاح می یابد و سپس به رحم وی برگردانده می شود.

قبل از شروع درمان هر گونه نگرانی در مورد باروری در آینده را با پزشکتان در میان بگذارید.

درمان سرطان بیضه بر اساس نوع و مرحله بیماری:

درمان سرطان بیضه اساسا بر اساس نوع و مرحله بیمار است. در بین تومورهای سلولهای زایا ، سمینوم خالص به شکل متمایزی درمان می شود، و تمام سایر سرطان ها (تمام غیر سمینوم ها و تومورهای جرم سل مخلوط) به شکل دیگری درمان میشوند.

• stage 0  تومورهای سلولهای زایا (ژرم سل ها):

در این مرحله، تومور بیضه کارسینوم این سیتو (CIS) نام دارد و سرطان به خارج از بیضه انتشار نیافته و سطح نشانگرهای تومور (مانند HCG, AFP) افزایش نیافته است.

اگر این مرحله پس از جراحی خارج سازی بیضه  تشخیص داده شود هیچ درمان دیگری نیاز نیست. اگر CIS پس از بیوپسی بیضه (مثلا در بررسی مشکلات باروری) تشخیص داده شود، ممکنست پزشک توصیه کند بلافاصله درمان شروع نشود و بیمار با تکرار معاینات بالینی و سونوگرافی بیضه و تست مارکرهای تومور بدقت تحت نظر باشد. ممکنست تا وقتیکه هیچ علامتی از رشدCIS  یا تبدیل شدن به یک سرطان تهاجمی وجود ندارد درمان لازم نباشد. اگر CIS  درمان شود درمانش جراحی خارج سازی بیضه یا پرتودرمانی بیضه است.

اگر نشانگر های تومور بالا باشد، سرطان stage 0 نیست (حتی وقتیکه CIS  در بیضه است و انتشار نیافته است). این موارد مانند stage IS درمان می شود.

• Stage I تومورهای سلولهای زایا (ژرم سل ها):

Stage I سمینوما:

این سرطان ها را میتوان تقریبا در همه بیماران شفا داد. ابتدا اینها با خارج سازی بیضه و طناب اسپرماتیک درمان می شوند. پس از جراحی، چند گزینه وجود دارد:

تحت نظر گیری دقیق (مراقبت دقیق): اگر سرطان فراتر از بیضه نرفته باشد اغلب گزینه ارجح تحت نظر گیری دقیق برای 10 سال است و اگر انتشاری یافت شد از پرتودرمانی و شیمی درمانی استفاده می شود. یعنی معاینه و آزمایش خون هر 3 تا 6 ماه معاینه در سال اول و از آن به بعد به دفعات کمتر.  تصویربرداریها (سی تی اسکن و برخی عکسهای ساده) هر سه ماه برای 6 ماه و سپس به دفعات کمتر انجام می شود. اگر این تستها هیچ علامتی از انتشار سرطان پیدا نکنند هیچ درمان اضافه تری لازم نیست. در 20 درصد بیماران سرطان با انتشار به غدد لنفاوی یا سایر اعضا بر میگردد، اما اگر عود کرد شیمی درمانی یا پرتو درمانی هنوز میتواند موجب شفای سرطان شود.

اگر تومور به رگهای خونی یا لنفاوی طناب اسپرماتیک تهاجم داده باشد یا به پوست بیضه رسیده باشد پزشک کمتر توصیه به تحت نظر گیری می نماید. در این موارد پرتودرمانی یا شیمی درمانی گزینه بهتری است.

پرتودرمانی: پرتودرمانی به غدد لنفاوی کنار آئورت (پشت شکم، اطرف عروق بزرگ (آئورت)) گزینه دیگری است. چون سلول های سمینوما خیلی به پرتو حساسند، دوزهای پایین (حدود 10-15 جلسه طی 2-3 هفته) قابل استفاده است. بدلیل اینکه از هر 5 بیمار stage I سمینوما یکنفر بدون اینکه در سی تی اسکن دیده شود به خارج از بیضه انتشار یافته است ممکنست پزشک توصیه به پرتودرمانی کند. پرتودرمانی معمولا میتواند این سلولهای مخفی را تخریب نماید.

شیمی درمانی: گزینه ایست که ( با 1-2 دوره شیمی) با داروی کربوپلاتین (پس از جراحی) بخوبی پرتودرمانی عمل میکند.

 stage IS سمینوما:

در این مرحله سطح یکی یا بیشتر از نشانگرهای نوموری بعد از خارج سازی بیضه حاوی سمینوما همچنان بالا است. این اتفاق خیلی نادری است، اما اغلب با پرتودرمانی درمان می شود.

 stage I غیر سمینوما:

تقریبا تمام این سرطان ها میتوانند شفا یابند، اما درمان استاندارد متمایز از سمینوما است. مانند سمینوما درمان اولیه جراحی است تا بیضه و تومور خارج شود. سپس گزینه درمان بستگی به مرحله بیماری دارد.

stage IA   (T1)غیر سمینوما:  دو گزینه درمان دارد:

تحت نظرگیری دقیق: این روش به شما اجازه میدهد دچار عوارض جراحی نشوید ، اما نیازمند ویزیت ها و تستهای مکرر پزشک است. برای سال اول ویزیت های پزشک و آزمایشات هر دو ماه انجام میشود و هر 4 تا 6 ماه سی تی اسکن انجام می شود. به مرور زمان فاصله بین ویزیت ها و آزمایشات طولانی تر می شود. اگر سرطان عود کند معمولا طی 1-2 سال اول رخ می دهد. اغلب عودها با شیمی درمانی درمان می شود.

هرچند با تحت نظر گیری تعداد بیماران بیشتری عود می کنند (نسبت به خارج سازی غدد لنفاوی)، میزان شفا مشابه است. زیرا عود ها معمولا آنقدر زود کشف می شوند که قابل شفا باشد.

خارج سازی غدد لنفاوی پشت پریتوئن (RPLND): خارج سازی غدد لنفاوی خلف شکم میزان شفای بالایی را ایجاد می کند اما عوارض جراحی ماژور مانند اختلال انزال را نیز دارد. اگر پس از این عمل سرطان در غدد لنفاوی کشف شود ممکنست شیمی درمانی نیز توصیه شود.

stage IB   (T2,T3,T4)غیر سمینوما:  سه گزینه درمان دارد:

خارج سازی غدد لنفاوی پشت پریتوئن (RPLND): اگر سرطان در غدد لنفاوی کشف شود اغلب شیمی درمانی توصیه می شود.

شیمی درمانی: با رژیم  BEP (بلئومیسین، اتوپوزاید، سیسپلاتین) برای 2 سیکل انجام می شود. شانس شفا بالا است اما عوارض دارد (اغلب کوتاه مدت).

تحت نظر گیری دقیق: این برای سالها نیاز به ویزیت مکرر پزشک و آزمایشات دارد. گاهی برای تومورهای T2 یک گزینه است.

stage IS غیر سمینوما: اگر سطح نشانگر های تومور (AFP,HCG) پس از خارج سازی بیضه هنوز بالا باشد اما تومور در سی تی اسکن دیده نشود، شیمی درمانی (سه دوره BEP یا چهار دوره EP (اتوپوزاید، سیسپلاتین)) توصیه می گردد.

stage II  تومورهای سلولهای زایا (ژرم سل تومورها):

stage IIA سمینوما:

پس از جراحی خارج سازی بیضه، درمان ارجح پرتودرمانی به غدد لنفاوی پشت پریتوئن است. معمولا به stage II  سمینوما (نسبت به stage I) دوزهای پرتو بالاتری داده می شود. گزینه دیگر شیمی درمانی است (4 دوره EP یا 3 دوره BEP).

stage IIB  سمینوم:

در این مرحله سمینوم به غدد لنفاوی بزرگتر یا چندین غده لنفاوی متفاوت انتشار یافته است. پس از جراحی خارج سازی بیضه، شیمی درمانی درمان ارجح است (4 دوره EP یا 3 دوره BEP). ممکنست در مواردیکه بیمار غدد لنفاوی بزرگ ندارد بجای شیمی درمانی از پرتودرمانی استفاده شود.

stage IIC  سمینوم:

این سرطانها با خارج سازی کامل بیضه درمان می شود و سپس 4 دوره EP یا 4-3 دوره BEP داده میشود. در این مرحله معمولا پرتودرمانی استفاده نمی شود.

stage II  غیر سمینوم:

پس از خارج سازی بیضه درمان بستگی دارد به سطح باقی مانده نشانگرهای توموری و وسعت درگیری غدد لنفاوی پشت پریتوئن. 2 گزینه اصلی وجود دارد:

خارج سازی غدد لنفاوی پشت پریتوئن (RPLND): غدد لنفاوی پشت پرده صفاق خارج می شود. این اغلب یک گزینه است. اگر غدد لنفاوی خارج شده حاوی سرطان باشد، ممکنست درمان بیشتر با شیمی درمانی نیاز باشد.

شیمی درمانی: برای بسیاری از stage II ها درمان ارجح بجای RPLND شیمی درمانی است. ممکنست 4 دوره EP یا 3 دوره BEP داده شود. پس از شیمی درمانی، سی تی اسکن تکرار می شود تا ببینیم آیا غدد لنفاوی هنوز بزرگ هستند یا نه؟ اگر همچنان بزرگ باشند، معمولا با RPLND خارج میشوند.

Stage III تومورهای سلولهای زایا (ژرم سل تومورها):

اگرچه تومورهای این مرحله هنگام تشخیص منتشر شده اند، هنوز بسیاری از انها قابلیت شفا دارند.

هم سمینوم و هم غیر سمینوم مرحله III با خارج سازی بیضه و سپس شیمی درمانی درمان می شوند (4 دوره EP یا 3-4 دوره BEP). برای بیماران غیر سمینوم با پیش آگهی ضعیف (بدلیل انتشار به نواحی دوردست غیر از ریه ها یا نشانگرهای توموری بسیار بالا) 4 دوره BEP لازم است. اگر به دلایلی مصرف بلئومیسین برای بیمار ایمن نباشد، ممکنست با VIP (وین بلاستین، ایفوسفامید، سیسپلاتین) درمان شود.

در مواردیکه سطح نشانگرهای تومور (HCG) خیلی بالاست، انتشار دوردست سرطان در اسکن ها دیده می شود و شک بالایی وجود دارد که ممکنست بیمار کوریو کارسینوم بیضه داشته باشد، ممکنست در این موارد بدون بیوپسی یا خارج سازی بیضه شیمی درمانی شروع شود.

اگر سرطان به مغز انتشار یافته باشد، با جراحی (اگر تنها 1-2 تومور مغزی وجود داشته باشد) یا پرتو درمانی یا هر دو درمان میشود. اگر تومور مغز خونریزی نمی کند یا علامت دار نیست، ممکنست برخی پزشکان ابتدا شروع به شیمی درمانی کنند.

زمانیکه شیمی درمانی کامل شد، پزشک دنبال هر گونه سرطان باقیمانده می گردد. بیماران با اسکن  و نشانگر توموری نرمال معمولا پس از شیمی بدقت تحت نظر قرار می گیرند و ممکنست هیچ درمان اضافه تری نیاز نداشته باشند.

گاهی مقداری تومور باقی می ماند. اینها اغلب در ریه یا غدد لنفاوی پشت صفاق یافت می شوند. درمان بیشتر در این مرحله نیاز به نوع سرطان دارد.

سمینوما: تومورهای کوچکی که در PET روشن نیستند اغلب با سی تی اسکن تحت نظر قرار می گیرند تا رشد آنها بررسی شود. اگر رشد کردند، درمان بیشتری لازم است. اگر هم در PET روشن بودند، میتوانند هنوز سرطانی باشند و درمان لازم است. درمان ممکنست جراحی (مثل خارج سازی غدد لنفاوی پشت پریتوئن) یا شیمی درمانی (ترکیبی از دروهای دیگر) باشد.

غیر سمینوما: تومورهای باقیمانده معمولا با جراحی خارج می شوند که می تواند منجر به شفا شود. اگر در تومورهای خارج شده سرطان کشف شد، شیمی درمانی بیشتر (معمولا 2 دوره با داروهایی متفاوت از داروهای قبلی) داده می شود. گزینه دیگر ممکنست شروع شیمی درمانی با داروهایی متفاوت باشد و سپس تومور باقیمانده جراحی گردد.

اگر سرطان به شیمی درمانی مقاوم باشد یا به بسیاری از ارگانها انتشار یافته باشد، مکنست دوزهای معمول شیمی درمانی کافی نباشد. گاهی ممکنست پزشک توصیه به دوز بالای شیمی درمانی و سپس پیوند مغز استخوان نماید. ممکنست بخواهید وارد کارآزمایی بالینی شوید یا رژیم شیمی درمانی جدیدی را امتحان نمایید.

عود تومور سلولهای زایا (تومورهای ژرم سل):

اگر سرطان با درمان پاک شود و سپس عود کند، عود سرطان نامیده می شود. که اغلب طی دو سال پس از درمان رخ می دهد. در کل اگر سرطان برگردد، احتمالا بهترین کار گرفتن نظر مراکزی است که تجربه بالایی در درمان عود سرطان بیضه دارند.

درمان عود سرطان بیضه بستگی دارد به درمان اولیه و محل عود. سرطانی که در عدد لنفاوی پشت صفاق عود می کند، اگر کوچک باشد و قبلا تنها عمل جراحی پیشین بیمار خارج سازی بیضه بوده، میتواند با جراحی خارج گردد (RPLND). بسته به نتایج جراحی ممکنست شیمی درمانی هم توصیه شود.

معمولا اگر عود سرطان بیضه در تعداد زیادی از غدد لنفاوی خلف پریتوئن یا در جاهای دیگر اتفاق افتد معمولا شیمی درمانی توصیه می شود. و سپس جراحی می شود.

اگر سرطان پس از شیمی درمانی عود کند یا درمان دیگر موثر نباشد، رژیم شیمی درمانی عوض می شود که معمولا شامل داروهای ایفوسفامید، سیسپلاتین، اتوپوزاید، پکلی تاکسل و وینبلاستین می شود.

تاثیردرمان سرطان بیضه ای که پس از شیمی درمانی عود کرده است همیشه آنقدر نیست که پزشک دوست دارد بنابراین ممکنست برخی پزشکان توصیه به شیمی درمانی با دوز بالا و سپس پیوند مغز استخوان نمایند.

تومورهای سلولهای سرتولی و لیدیگ:

معمولا درمان شامل خارج سازی بیضه است. معمولا پرتو درمانی در این تومورهای نادر موثر نیست. اگر پزشک فکر می کند تومور به خارج از بیضه کشیده شده است، ممکنست غدد لنفاوی پشت صفاق را با جراحی خارج کنند.