درمان لنفوم فولیکولار (FL):

چه پزشکانی "لنفوم فولیکولار (FL)" را درمان می کنند؟

بر اساس گزینه درمان ممکنست پزشکان مختلفی در تیم درمان شما باشند. این پزشکان عبارتند از:

• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک فوق تخصصی که سرطان را با داروهای شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی و پیوند مغز استخوان درمان می کند و کل برنامه درمانی شما را طرح ریزی می کند.
• متخصص رادیوتراپی آنکولوژی: پزشک متخصصی که سرطان را با پرتودرمانی درمان می کند.

ممکنست بسیاری از تخصص های دیگر هم بخشی از تیم درمان شما باشند، شامل: پزشک دستیار، پرستار، متخصص تغذیه، روانشناس، مددکار اجتماعی و ... .

این نوع از لنفوما اغلب رشد آهسته ای دارد و بخوبی به درمان پاسخ می دهد اما شفای آن بسیار سخت است. اغلب پس از درمان عود می کند، اگرچه ممکنست چند سال طول بکشد تا این اتفاق رخ دهد. همیشه مشخص نیست که آیا لنفوم نیاز به درمان دارد یا نه. بخصوص اگر لنفوم بجز چند غده لنفاوی با اندکی تورم، علامت دیگری نداشته باشد. ممکنست برخی افراد هرگز نیاز به درمان نداشته باشند.

• درمان مرحله I و مرحله  II اولیه لنفوم فولیکولار:

اگر برای لنفوم فولیکولاری که تنها در یک گروه از غدد لنفاوی یا دو گروه از غدد لنفاوی که در یک سمت دیافراگم (بالا یا پایین) قرار دارند، نیاز به درمان باشد، درمان ارجح پرتو درمانی ناحیه درگیر است. سایر گزینه های درمانی عبارتند از شیمی درمانی بعلاوه یک آنتی بادی مونوکلونال (ریتوکسیماب یا ابینوتوزوماب)، شیمی درمانی تنها، ریتوکسیماب تنها، ممکنست بدنبال آنها پرتودرمانی نیز انجام شود.

• درمان مرحله III و مرحله IV و اغلب لنفوم های فولیکولار حجیم مرحله II:

اگر نیاز به درمان باشد، شایعترین گزینه آنتی بادی مونوکلونال (ریتوکسیماب یا ابینوتوزوماب) در ترکیب با شیمی است. شیمی می تواند یک داروی منفرد (مانند بنداموستین) یا ترکیبی از داروها مانند CHOP (سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، وین کریستین، پردنیزون) یا CVP (سیکلوفسفامید، وین کریستین، پردنیزون) باشد.

سایر گزینه های درمان عبارتند از ریتوکسیماب تنها یا شیمی درمانی تنها (تک دارویی یا چند دارویی). اگر برخی غدد لنفاوی خیلی بزرگ باشند ممکنست برای کاهش علایم از پرتودرمانی استفاده شود. این روش اغلب برای بیمارانی استفاده می شود که بدلیل بیماری شدید تحمل شیمی درمانی را ندارند.

آنتی بادی مونوکلونال رادیواکتیو (ایبریتوموماب) نیز یک گزینه درمان اولیه است، اگرچه اغلب گزینه درمان خط دوم است.

برای بیمارانی که ممکنست نتوانند رژیم های شیمی درمانی سنگین تر را تحمل کنند، ریتوکسیماب تنها، رژیم های شیمی درمانی خفیف تر (مانند کلرامبوسیل یا سیکلوفسفامید) یا هر دو یک گزینه خوب هستند.

اخیرا تاثیر برابر رژیم جدید غیر شیمی درمانی (لنالیدوماید/ریتوکسیماب) در مقایسه با رژیم های استاندارد ذکر شده در بالا تایید شده است. حسن این رژیم جدید سمیت کمتر است. "بیشتر بدانید"

اگر لنفوم با درمان اولیه کوچک یا پاک شود ممکنست پزشک توصیه به پیگیری یا درمانهای بیشتر نماید. این ممکنست ادامه درمان آنتی بیوتیک مونوکلونال (ریتوکسیماب یا ابینوتوزوماب) برای 2 سال یا درمان با ایبریتوموماب باشد.

ممکنست درمان های بیشتر شانس عود لنفوما را کمتر کند و طول عمر را افزایش دهد اما می تواند عوارض هم داشته باشد.

اگر لنفوم فولیکولار به درمان اولیه پاسخ ندهد یا بعدا برگردد، ممکنست با داروهای شیمی درمانی، داروهای هدفمند (تارگت تراپی)، آنتی بادی مونوکلونال متفاوت، یا ترکیبی از اینها درمان شود. اگر لنفوم به این درمان پاسخ هدف ممکنست پیوند مغز استخوان یک گزینه باشد. "بیشتر بدانید: پیوند اتولوگ مغز استخوان و پیوند آلوژن مغز استخوان".

بخش کوچکی از لنفوم های فولیکولار، که گرید 3 هستند تمایل به رشد سریع (بیشتر شبیه DLBL) دارند. برخی از لنفوم های فولیکولار نیز می توانند به DLBL تبدیل شوند. در این موارد درمان مانند DLBL است.

اخیرا مشخص شده در بیماران لنفوم غیرهوکین پس از درمان نسبت به افراد عادی جامعه ریسک ابتلا به سرطان های ثانویه بالاتر است. بنابراین پس از خاتمه درمان نیز تحت نظر پزشک خود بمانید و غربالگری سایر سرطان ها بخصوص سرطان پوست، ریه را در نظر داشته باشید. "بیشتر بدانید"