موسسه سنین CNIN Institute

رنگ مو و ریسک سرطان (مورد تردید)

Hair Dye & Cancer Risk (Suspicious)


 

مقدمه:

بسیاری از رنگ موهایی که قبل از سال 1980 استفاده می شدند شامل ترکیبات شیمیایی برای تیره کردن موها بودند. زنانی که از این رنگ موها استفاده می کردند دریافتند که خطر ابتلای آنها به سرطان مثانه افزایش یافته است. همچنین آزمایش ها نشان داد که این مواد شیمیایی باعث ابتلای موش ها به سرطان می شود. در نتیجه این یافته ها، بسیاری از زنان از استفاده از رنگ مو خودداری کرده و شرکت های تولید کننده لوازم آرایشی را مجبور کردند تا مواد جدیدی برای تیره کردن موها پیدا کنند. در حال حاضر استفاده از مواد شیمیایی سرطان زا در چندین کشور ممنوع است.

 

مستندات موجود:

رنگ موها به دو صورت  اکسیداتیو (رنگ های دایمی) و غیر اکسیداتیو (نیمه دایمی و یا قابل از بین بردن با شستشو) در بازار موجود می باشند. اکثر مطالعات بر روی رنگ موهای دائمی یا اکسیداتیو متمرکز شده است.

در طول سال های اخیر، پژوهش های زیادی برای بررسی ارتباط میان استفاده از رنگ مو و احتمال ابتلا به سرطان انجام شده است. آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) در سال 1993 رنگ موها را ارزیابی کرد و نتیجه گرفت که آنها احتمالا برای انسان سرطان زا هستند. این نتیجه گیری براساس مطالعاتی بود که نشان می داد خطر ابتلا  به سرطان مثانه در میان آرایشگرانی که زمان زیادی در معرض  مواد شیمیایی رنگ مو قرار داشتند، افزایش یافته است. این بررسی ها همچنین شواهدی از افزایش احتمال ابتلا به سرطان های ریه و لنفوم غیرهوچکین در اثر استفاده از رنگ مو ارائه نمودند.

در سال 2002، مدرسه بهداشت عمومی ییل، 1200 زن را که نیمی از آنها مبتلا به سرطان پستان بوده و نیمی از آن ها به این بیماری مبتلا نشده بودند را مورد مطالعه قرار دادند. در طی یک مصاحبه از این زنان پرسیده شد که آیا آنها از رنگ مو استفاده کرده اند یا خیر و اگر استفاده کرده اند به چه مدت و به چه میزانی استفاده نموده اند. این مطالعه هیچ ارتباطی بین استفاده از رنگ مو و افزایش احتمال ابتلا به سرطان پستان را نشان نداد.

نتایج مطالعات انجام شده در سوئد بر روی بیش از 45000 آرایشگر دهه های اخیر، رابطه ای میان استفاده از رنگ موها و افزایش احتمال ابتلا به سرطان مثانه را نشان ندادند. محققان نتیجه گرفتند که استفاده از رنگ موهای جدید با احتمال ابتلا به سرطان مثانه ارتباط ندارند. میزان ارتباط احتمال ابتلا به سرطان های دیگر و رنگ مو به طور مداوم کاهش یافته است، بطوری که در دوره 1990-1998 این رابطه دیگر از نظر آماری معنی دار نبود.

در سال 2008، IARC یک گزارش به روز شده منتشر کرد که نشان داد مشاغلی که در معرض استفاده مداوم از رنگ موها قرار دارند (آرایشگری) احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. با این حال شواهد کافی برای نشان دادن ارتباط میان استفاده شخصی از رنگ مو و احتمال ابتلا به سرطان وجود نداشت.

در سال 2011 بررسی موردی نشان داد که هیچ ارتباط کلی بین استفاده از رنگ مو و سرطان مثانه در زنان وجود ندارد، گرچه افزایش خطر ابتلا به برخی از سرطان ها مشخص شد. زنانی كه بطور دائم از رنگ مو استفاده می كردند، بویژه آنها که به لحاظ ژنتیکی دارای ویژگی های خاصی بودند در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان قرار داشتند. این نتایج برای تایید به مطالعات بیشتری نیاز دارد. در هفده مطالعه انجام شده اخیر هیچ ارتباطی میان استفاده شخصی از رنگ مو در مردان و زنان و افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه یافت نشده است.

 

خلاصه:

این مطالعات باید اطمینان حاصل کنند که ارتباط بین استفاده از رنگ موهای جدید و سرطان، در اغلب موارد، بسیار ناچیز است. برای بررسی اینکه آیا استفاده دایمی از رنگ مو طی چندین سال در برخی از گروه ها، (مانند افرادی که با ویژگی های ژنتیکی، مستعد ابتلا به سرطان هستند)، احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می دهد یا خیر باید تحقیقات بیشتری انجام شود. اگر هنوز هم نگران هستید، موهای تان را در یک اتاق و یا سالن مجهز به تهویه مناسب رنگ کنید، به طوری که قرار گرفتن در معرض گازهای آزاد شده از رنگ مو به حداقل برسد. در غیر این صورت، می توانید برای رنگ کردن موهای تان از رنگ های طبیعی استفاده کنید.

 

منبع: Cancer Council 2018
IARC Working Group. IARC working group on the evaluation of carcinogenic risks to humans: Occupational exposures of hairdressers and barbers and personal use of hair colourants; some hair dyes, cosmetic colourants, industrial dyestuffs and aromatic amines. Lyon, France; 1993. 
مترجم: مریم کریمی، کارشناسی ترجمه زبان انگلیسی
بازبینی: سیدسعید کسایی، فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی

ریسک فاکتورهای سرطان

سرطان در اثر تغییرات ژنتیکی ایجاد می شود. این تغییرات منجربه رشد کنترل نشده سلول ها می شود. اغلب این تغییرات ژنتیکی غیر خانوادگی (تک گیر) است نه ارثی و خانوادگی. عامل بروز این تغییرات ژنتیکی فاکتورهای محیطی است. فاکتور محیطی یعنی هر عامل خارج از بدن انسان که بر بدن انسان تاثیر می گذارد که شامل فاکتورهای فیزیکی (آلودگی هوا، نور خورشید، ...) و شیوه زندگی (بی تحرکی، ...) و رفتارهای ما (تغذیه، ...) می شود. به دلیل ابهامات مطالعات علت شناسی، سرطانزایی اغلب فاکتورهای محیطی مورد تردید است.