درمان سرطان غدد فوق کلیوی (آدرنال):

چه پزشكانی، "سرطان غدد فوق کلیوی (آدرنال)" را درمان می کنند؟

بسته به نوع تومور غدد فوق کلیوی و گسترش آن، ممكنست چندين پزشك متخصص با هماهنگى يكديگر، در يك تیم درمانى، به تصميم گيرى براى انتخاب گزينه هاى درمانى مشغول باشند. مثلاً:

• فلوشیپ جراحی سرطان: پزشک متخصص جراحی عمومی که دوره تکمیلی (فلوشیپ) جراحی سرطان را طی کرده و سرطان های سینه را با جراحی و درآوردن بافت سرطانی درمان می کند. 
• جراح کلیه و مجاری ادرار (یورولوژیست): پزشکی که بیماریهای دستگاه ادراری تناسلی را با جراحی درمان می کند.
• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک فوق تخصص درمان سرطان با داروهای شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی و پیوند مغز استخوان.
• فوق تخصص غدد و متابولیسم: پزشک  فوق تخصص تشخیص بیماریهای غدد فوق کلیوی و درمان آن بیماریها با دارو.
• متخصص پزشکی هسته ای: پزشک متخصص تشخیص و درمان بیماری ها با کمک مواد رادیواکتیو.
• متخصص رادیوتراپی آنکولوژی: پزشک متخصص درمان سرطان با پرتودرمانی.

ممکنست شما سایر تخصص ها را نیز در تیم درمان سرطان خود ببینید، مانند: پزشک دستیار، پرستار، متخصص تغذیه، روانشناس، مددکار اجتماعی و ... .

درمان سرطان آدرنال بر اساس مرحله بیماری:

درمان سرطان آدرنال خیلی بستگی دارد به محلی که سرطان شروع شده و اینکه بیماری تا کجا انتشار یافته.

• درمان مرحله I,II سرطان آدرنال:

جراحی درمان اصلی مرحله 1 و 2 سرطان آدرنال است. کل غده آدرنال خارج می شود. چون 2 تا غده آدرنال در بدن داریم، خارج سازی یکی از آنها مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند. اگر غدد لنفاوی مجاور بزرگ باشند آنها نیز خارج می شوند و از نظر وجود سلول های سرطانی بررسی می شوند. اگر غدد لنفاوی بزرگ نباشند اغلب جراحان انها را خارج نمی کنند.

در بسیاری موارد، هیچ درمان اضافه تری لازم نیست. اگر تومور کامل خارج نشود، ممکنست بعد از جراحی پرتودرمانی و/یا میتوتان داده شود تا از عود سرطان جلوگیری نماید. ممکنست حتی اگر تومور بدلیل بزرگ بودن یا رشد سریع (با بررسی معیارهای میکروسکوپی) شانس عود بالایی داشته باشد این درمانها داده شوند.

زمانیکه درمان بعد از جراحی خارج سازی کامل سرطان داده می شود به آن "درمان ادجوانت" می گویند. هدف از درمان ادجوانت کشتن هر گونه سلول باقیمانده کوچک غیرقابل رویت است که حین جراحی از قلم افتاده است. کشتن این سلول ها شانس عود بعدی سرطان را کاهش می دهد.

• درمان مرحله III سرطان آدرنال:

جراحی درمان اصلی مرحله 3 سرطان آدرنال است. هدف جراحی خارج سازی تمام سرطان است. غده آدرنال همیشه  با تومور خارج می شود و ممکنست جراح همچنین ممکنست برخی از بافتهای اطراف غده آدرنال (بخشی از/ یا تمامی کلیه مجاور و بخشی از کبد) را نیز خارج نماید. غدد لنفاوی نزدیک غده آدرنال نیز خارج می شود. پس از جراحی، ممکنست درمان ادجوانت با پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی داده شود تا از عود سرطان جلوگیری نماید.

• درمان مرحله IV سرطان آدرنال:

اگر ممکن باشد که تمام سرطان را خارج کنند ممکنست جراحی انجام شود. زمانیکه سرطان به سایر قسمتهای بدن انتشار یافته است، معمولا نمی تواند با جراحی شفا یابد. ممکنست برخی پزشکان همچنین توصیه به جراحی کنند تا حد امکان بافت تومور را خارج نمایند. این نوع جراحی برای "کاهش حجم (debulking)" است. خارج سازی اغلب بافت سرطانی ممکنست کمک کند تا با کاهش تولید هورمون ها علایم کم شوند. ممکنست برای درمان هر ناحیه ای که سرطان به آن انتشار یافته است و ایجاد علایم نموده به کار رود. مثلا زمانیکه با انتشار به استخوان موجب درد استخوان شده است. درمان با میتوتان نیز یک گزینه است. ممکنست درمان فورا شروع شود یا تا زمان علامتدار شدن به تاخیر افتد. سایر داروهای شیمی درمانی نیز ممکنست استفاده شوند.

درمان عود سرطان آدرنال:

سرطان زمانی عود کرده تلقی می شود که پس از درمان برگردد. عود می تواند موضعی (درون یا نزدیک محل اولیه سرطان) یا دوردست (در سایر اعضا مانند ریه و استخوان) باشد. عود موضعی ممکنست با جراحی درمان شود تا سرطان خارج شود. این روش بیشتر زمانی استفاده می شود که تمام سرطان قابل خارج سازی باشد. عود دوردست مانند مرحله 4 درمان می شود. ) ممکنست برای کاهش علایم جراحی کاهش حجم (خارج سازی حداکثری) سرطان انجام شود. افراد با بیماری عود کرده اغلب با میتوتان و/یا سایر داروهای شیمی درمانی درمان می شود. ممکنست آنها همچنین پرتودرمانی نیز بگیرند. اگر میتوتان موثر نباشد یا قابل تحمل نباشد، می توان برای کاهش تولید هورمون از سایر داروها استفاده نمود.

اغلب مواقه،این درمان ها تنها کمک موقتی می کنند زیرا تومور سرانجام رشد می کند. و قتیکه این اتفاق بیفتد دیگر این درمان ها کمک کننده نیستند، ممکنست بهترین گزینه حفظ کیفیت مطلوب زندگی باشد. بهترین داروهای درمان درد مورفین و سایر اوپیوئید ها هستند. بسیاری از مطالعات نشان داده است که دریافت مورفین برای کاهش درد به معنی معتاد شدن نیست.

راههای بسیار دیگری وجود دارد که به شما در حفظ کیفیت زندگی کمک می کند و علایم شما را کنترل می نماید. این یعنی شما باید در مورد احساسات و علایم خود به پزشکتان بگویید. بسیاری بیماران دوست ندارند با گفتن اینکه احساس خوبی ندارند پزشک خود را نا امید کنند. اینکار هیچکس را خوب نمی کند.