درمان سرطان واژن:

چه پزشکانی "سرطان واژن" را درمان می کنند؟

ممکنست شما بسته به نوع و مرحله سرطان واژن به بیش از یک نوع درمان نیاز داشته باشید. پزشکان زیر می توانند در تیم درمان سرطان شما باشند:

• متخصص جراحی زنان و زایمان (ژنیکولوژیست): پزشک متخصص که بیماریهای سیستم تولید مثلی زنان را درمان می کند.
• فلوشیپ جراحی سرطان زنان: پزشک متخصص جراحی زنان که دوره تکمیلی (فلوشیپ) جراحی سرطان زنان را طی کرده و سرطان های سیستم تولید مثلی زنان را با جراحی و درآوردن بافت سرطانی درمان می کند.
• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک فوق تخصصی که سرطان را با داروهای شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی درمان می کند و کل برنامه درمان شما را طرح ریزی می کند.
• متخصص رادیوتراپی آنکولوژی: پزشکی که سرطان را با پرتودرمانی درمان می کند.

ممکنست شما سایر تخصص ها را نیز در تیم درمان سرطان خود ببینید، مانند: پزشک دستیار، پرستار، فیزیوتراپیست ریه، متخصص تغذیه، روانشناس، مددکار اجتماعی و ... .

گزینه های درمان سرطان واژن بر اساس مرحله و نوع سرطان:

نوع درمانی که تیم سرطان شما پیشنهاد می دهد بستگی دارد به نوع سرطان واژن، میزان انتشار دوردست آن، سلامت عمومی شما و اولویت های شما.

چون سرطان واژن نادر است، انجام مطالعه دقیق روی آن دشوار بوده است. هیچ درمان استانداردی وجود ندارد که صاحبنظران بر سر آن توافق داشته باشند. اغلب صاحبنظران بر این باورند که درمان در قالب یک کارآزمایی بالینی می تواند برای هر نوع یا مرحله از سرطان واژن مد نظر قرار گیرد. به این ترتیب بیمار می تواند بهترین درمان موجود را دریافت نماید و حتی ممکنست درمانی بگیرد که شاید بهتر هم باشد.

درمان نئوپلاسم های داخل اپیتلیال واژن (VAIN):

VAIN یک تغییر پیش سرطان در سلول های واژن است. بسیاری از موارد با درجه پایین VAIN (VAIN1) به خودی خود خوب می شوند، بنابراین برخی پزشکان بدون مداخله درمانی آنها را تحت نظر می گیرند. یعنی هر ماه تست پاپ را با کولپوسکوپی انجام می دهند. اگر ناحیه VAIN پاک نشود یا بدتر شود درمان شروع می شود.

کمتر احتمال دارد VAIN2 به خودی خود خوب شود. بنابراین ممکنست درمان همان موقع انجام شود. هنوز برخی پزشکان ممکنست اینها را از نزدیک تحت نظر بگیرند و در صورت لزوم درمان را شروع کنند.

VAIN اغلب با درمان های موضعی (مانند 5FU یا ایمیکویمود) یا لیزر درمانی درمان می شود. زمانیکه نواحی گسترده VAIN وجود داشته باشد،  ممکنست پرتودرمانی داخل حفره ای  (Intracavitary Radiation) یا همان براکی تراپی استفاده شود. گاهی برای خارج سازی ضایعه (ناحیه سلول های غیر طبیعی) از جراحی استفاده می شود. ممکنست اگر سایر درمان ها موثر نباشند پزشک برای اطمینان از غیر تهاجی بودن ناحیه درگیری از جراحی استفاده نماید. جراحی ممکنست ناحیه وسیعی را بردارد و ناحیه غیر طبیعی و حلقه ای از بافت طبیعی اطراف آنرا نیز بر دارد. بندرت برای درمان VAIN به واژینکتومی (درآوردن واژن) نسبی لازم می شود.

درمان سرطان وژن مرحله 0 (VAIN3 یا کارسینوم در محل "CIS"):

گزینه های درمانی معمول عبارتند از لیزر، در آوردن موضعی یا پرتودرمانی از داخل بدن (براکی تراپی).

درمان موضعی با 5-FU یا ایمیکویمود نیز یک گزینه است، اما اغلب به 10 جلسه درمان هفتگی نیاز دارد.

اگر سرطان پس از این درمان ها عود نماید، ممکنست به جراحی (درآوردن ناقص واژن) نیاز شود.

درمان سرطان واژن مرحله I:

• سرطان سلول سنگفرشی (اسکواموس):

برای اغلب سرطان های مرحله 1 واژن از پرتودرمانی استفاده می شود. اگر قطر سرطان کمتر از 5 میلیمتر باشد، پرتودرمانی داخل حفره ای ممکنست به تنهایی به کار رود. برای برخی تومور ها پرتودرمانی اینترستیشیال یک گزینه است، اما اغلب به کار نمی رود. برای تومورهای عمقی تر ممکنست پرتودرمانی داخل حفره ای با پرتودرمانی از خارج بدن (EBRT) ترکیب شود.

بسته به سایز سرطان و مکان آن در واژن ممکنست به درآوردن بخشی یا تمام واژن  (واژینکتومی ناقص یا کامل) نیاز شود. اگر با درمان بخش بزرگی از واژن درآورده شود بازسازی با جراحی برای ایجاد واژنی جدید، یک گزینه است.

اگر سرطان در بالای واژن باشد ممکنست با جراحی ای مانند درآوردن کل رحم (هیسترکتومی رادیکال)، درآوردن دو طرفه غدد لنفاوی لگن و/یا خارج سازی ناقص یا کامل واژن درمان شود.

پس از واژینکتومی نسبی یا کامل، ممکنست برای درمان سلول های سرطانی انتشار یافته به غدد لنفاوی لگن از پرتودرمانی (EBRT) استفاده شود.

• آدنوکارسینوم:

برای سرطان های بخش های بالایی واژن درمان جراحی (درآوردن رحم "هیسترکتومی" درآوردن واژن "واژینکتومی ناقص یا کامل" درآوردن غدد لنفاوی) لگن است. می توان سپس از بازسازی ترمیمی با جراحی استفاده نمود. ممکنست پرتودرمانی از خارج و داخل بدن هردو داده شود.

برای سرطان های پایین تر واژن، ممکنست رادیوتراپی EBRT همراه با پرتودرمانی اینترستیشیال یا درون حفره ای به کار رود. غدد لنفاوی لگن اغلب با EBRT درمان می شوند.

درمان سرطان واژن مرحلهII :

درمان معمول این مرحله پرتودرمانی براکی تراپی و پرتودرمانی از خارج بدن است.

برای برخی خانمها با مرحله 2 سرطان سلول سنگفرشی (SCC) که تومور کوچکی در بخش فوقانی واژن دارند، جراحی رادیکال (درآوردن کامل واژن یا محتویات لگن) یک گزینه است. ممکنست رادیوتراپی پس از جراحی داده شود. همچنین برای خانمهایی که اخیرا برای سرطان گردن رحم پرتودرمانی شده اند و پرتودرمانی مجدد منجر به آسیب شدید بافت های نرمال می شود، از جراحی استفاده می شود.

اگر تومور در قسمت یک سوم پایینی واژن باشد، ممکنست برای درمان غدد لنفاوی لگن از رادیوتراپی خارج از بدن استفاده  شود.

ممکنست برای درمان مرحله 2 بیماری از شیمی درمانی با پرتودرمانی استفاده شود.

دادن شیمی درمانی برای کوچک کردن تومور قبل از جراحی رادیکال نیز می تواند کمک کننده باشد.

درمان سرطان واژن مرحله III یا IVA:

درمان معمول پرتودرمانی است اغلب ترکیب براکی تراپی و پرتودرمانی از خارج بدن. ممکنست شیمی درمانی با پرتودرمانی ترکیب شود تا تاثیر بهتری داشته باشد. جراحی بندرت استفاده می شود.

 درمان سرطان واژن متاستاتیک مرحله IVB: 

چون سرطان به نواحی دوردست انتشار یافته است، قابل شفا نیست. ممکنست پرتودرمانی واژن و لگن برای کاهش علایم و خونریزی به کار رود. ممکنست از ترکیب شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده شود. شیمی درمانی به تنهایی منجر به افزایش طول عمر نشده است. چون هیچ درمان استانداردی برای این مرحله وجود ندارد بهترین گزینه شرکت در کارآزمایی بالینی است.

درمان عود SCC یا آدنوکارسینوم واژن:

اگر پس از درمان سرطان برگردد به آن عود سرطان می گویند. اگر در مکان قبلی عود کند به آن عود موضعی می گویند. اگر در مکانی دیگر مانند کبد یا ریه ها عود کند به آن عود دوردست می گویند.

ممکنست عود موضعی بصورت مرحله I یا II سرطان واژن با جراحی کامل (مانند پاکسازی لگن) درمان شود. اگر قبلا سرطان با جراحی درمان شده باشد ممکنست پرتودرمانی یک گزینه باشد.

جراحی گزینه معمول عود سرطان پس از رادیوتراپی است.

زمانیکه سرطان های مراحل بالاتر عود می کنند درمان دشوارتر است. آنها معمولا قابل شفا نیستند. مراقبت اغلب متمرکز است بر کاهش علایم، هر چند مشارکت در کارآزمایی بالینی درمان های جدید نیز می تواند کمک کننده باشد.

برای عود دوردست هدف از درمان کمک به داشتن حس بهتر است. ممکنست از شیمی درمانی، پرتودرمانی یا جراحی استفاده شود. دوباره شرکت در کارآزمایی بالینی گزینه خوبی است.

"اگر سوالی دارید، بپرسید."