درمان لوسمی سلول مویی HCL:

چه پزشکانی "لوسمی سلول مویی HCL" را درمان می کنند؟

• فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی: پزشک مسوول درمان شما پزشک فوق تخصصی است که سرطان را با داروهای شیمی درمانی، تارگت تراپی و ایمونوتراپی درمان می کند و کل برنامه درمانی شما را طرح ریزی می کند.

ممکنست بسیاری از متخصصین دیگر شامل تخصص های زیر نیز در مراقبت از شما سهیم باشند: پرستار، کمک پرستار، مددکار اجتماعی، روانشناس، متخصص تغذیه، ... .

رشد و پیشرفت لوسمی سلول مویی، خیلی آهسته است و گاهی اصلا پیشرفت نمی کند. در نتیجه درمان را می توان به تاخیر انداخت. ممکنست برخی افراد هرگز به درمان نیاز پیدا نکنند. همیشه لازم نیست پس از تشخیص قطعی HCL، درمان سریع شروع شود. بیماران بدون علامت، اغلب نیاز به درمان فوری ندارند.

شما باید برنامه پیگیری منظمی داشته باشید تا سیر پیشرفت لوسمی سلول مویی زیر نظر پزشک باشد. اگر علایمی از سرطان را تجربه کردید ممکنست دال بر نیاز به شروع درمان باشد. طحال در حال بزرگ شدن یا تعداد پایین سلول های خونی (ناشی از تهاجم به مغز استخوان) دلایل معمول شروع درمان هستند. در نهایت اغلب مبتلایان به لوسمی سلول مویی نیاز به درمان پیدا خواهند کرد.

هیچ درمان شفا بخشی برای HCL وجود ندارد. اما اگر به درمان نیاز شود درمان ها معمولا برای بردن بیماری به فاز خاموشی (رمیشن) طولانی مدت، بسیار موثر واقع می شوند. زمانیکه نیاز به درمان باشد اغلب، از داروهای شیمی درمانی کلادریبین (2-Cda) یا پنتوستاتین استفاده می شود.

شیمی درمانی HCL:

اولین خط درمان لوسمی سلول مویی شیمی درمانی است. اکثر افراد با شیمی درمانی به رمیشن (خاموشی) نسبی یا کامل می رسند.

2 داروی شیمی درمانی در HCL استفاده می شود:

• کلادریبین (2Cda):

درمان HCL  به طور متداول با کلادریبین شروع می شود. که ممکنست بصورت تزریق ممتد 24 ساعته طی چند روز یا تزریق روزانه وریدی چند روزه، داده شود.

اغلب افرادی که کلادریبین می گیرند به رمیشن کامل می روند که می تواند چند سال دوام بیاورد. اگر HCL عود کند می توان دوباره با کلادریبین آن را درمان کرد. عوارض کلادریبین تب و عفونت است.

• پنتوستاتین:

پنتوستاتین به اندازه کلادریبین موجب رمیشن می شود اما برنامه تزریق آن متفاوت است. برنامه تزریق آن یکهفته درمیان برای 3 تا 6 ماه است. عوارض پنتوستاتین تب، تهوع و عفونت است.

درمان های بیولوژیک HCL:

درمان بیولوژیک سلول های سرطانی را برای سیستم ایمنی بدن قابل شناسایی می کند. زمانیکه سیستم ایمنی شما سلول های سرطانی مداخله کننده را تشخیص داد می تواند آنها را تخریب نماید.

دو نوع درمان بیولوژیک برای HCL وجود دارد:

• ریتوکسیماب:

ریتوکسیماب یک آنتی بادی مونوکلونال است که برای درمان لنفوم غیر هوچکین و CLL تاییدیه دارد و گاهی در درمان HCL نیز به کار می رود.

اگر داروهای شیمی درمانی موثر نبودند یا نتوانستید آنها را تحمل کنید ممکنست از ریتوکسیماب در درمان شما استفاده شود. ریتوکسیماب را می توان همراه با کلادریبین نیز تجویز کرد. عوارض ریتوکسیماب تب و عفونت است.

• اینترفرون:

در حال حاضر نقش اینترفرون در درمان HCL محدود است. ممکنست اگر شیمی درمان موثر نباشد یا بیمار تحمل شیمی درمانی را نداشته باشد با اینترفرون درمان شود.

اغلب افراد با اینترفرون به رمیشن نسبی می رسند که برای یکسال داده می شود. عوارض اینترفرون عبارتند از: علایم سرماخوردگی، مانند تب و خستگی.

اگر سرطان عود کند یا به درمان استاندارد جواب ندهد سایر داروهای هدف گیرنده سیستم ایمنی نیز به کار می روند. 

برای بررسی درمان های بیولوژیک و هدف درمانی جدید در HCL، مطالعات بالینی در دست انجام است.

جراحی طحال در HCL:

اگر طحال پاره شود یا بزرگ و دردناک شود جراحی برای درآوردن طحال (اسپلنکتومی) یک گزینه است. اگرچه خارج سازی طحال نمی تواند موجب شفای HCL شود، اما معمولا می تواند شمارش سلول های خونی را به اعداد نرمال برگرداند.

بطور معمل در درمان HCL از اسپلنکتومی استفاده نمی شود اما در شرایطی کمک کننده است. هر گونه جراحی در این بیماران ریسک خونریزی و عفونت دارد.

"اگر سوالی دارید، بپرسید."