پيش آگهى سرطان خون (لوسمى) مزمن ميلوئيدى CML: 

Chronic Myeloid Leukemia (CML) Prognosis:

علاوه بر فاز هاى گفته شده، فاكتور هاى ديگرى هم وجود دارد كه نه تنها كمك مى نمايند تا بتوان چشم انداز حيات آتى فرد مبتلا را بهتر پيش بينى نمود، بلكه گاهى در انتخاب درمان نيز نقش مهمى دارند. فاكتور هايى كه تاثير "نامناسبى" بر طول زمان حيات فرد دارند به قرار زير هستند:

فاكتورهاى نامطلوب در پيش آگهى CML:

• قرار داشتن در فاز شتاب گرفته يا فاز بلاست.
• طحال بزرگ
• وجود نواحى تخريب شده استخوان به دليل رشد لوسمى.
• تعداد بالای بازوفيل يا، ائوزينوفيل (نوع خاصی از گرانولوسيت های خون).
• شمارش بسيار بالا يا بسيار پايين پلاكت خون.
• سن بالای ٦٠ سال
• مشاهده جهش هاى متعدد در كروموزوم هاى سلول هاى لوسمى.

بسيارى از اين فاكتورها در سيستمى به نام "سيستم سوكال" وجود دارد كه بر اساس "نمره دهى" به تخمين چشم انداز مى پردازد، و در آن سن فرد، درصد بلاست ها در خون، اندازه طحال و تعداد پلاكت ها ... مورد نظر است و با استفاده از آن ها بيماران را به سه دسته با ريسك پايين، متوسط و بالا، گروه بندى مى نمايد. براى تعيين ميزان ريسك در سيستم ديگرى به نام "امتیاز دهی يورو"، درکنار فاكتور هاى بالا از تعداد بازوفيل ها و اوزينوفيل هاى خون (تعداد بالاتر، به منزله چشم انداز بدتر است.)، نیز استفاده می کنند.

هر دوى اين سيستم ها قبلاً بسيار كارآمد بودند، يعنى پيش از آن كه داروهاى بسيار موثر درمان لوسمى ميلوئيدى مزمن به وجود بيايند. (در حال حاضر مشخص نيست كه آن ها به چه ميزان مى توانند ما را در تشخيص پيش آگهى فرد يارى دهند). داروهاى "هدف درمانى" همچون Imatinib (Gleevec)، روند درمان و معالجه لوسمى ميلوئيدى مزمن را به طور چشم گير و شگفت انگيزى، در چند سال گذشته تغيير داده اند. (مدل هاى فوق، در افرادى كه با اين داروها درمان شده اند، بررسى نشده اند.)

میزان حيات لوسمى مزمن ميلوئيدى (CML):

اولين داروهايى كه بر لوسمى ميلوئيدى مزمن تاثيرات شگرفى را از خود نشان دادند، از حدود سال ٢٠٠١ تولید شده اند، اما تقريباً هيچ اطلاع دقيقى وجود ندارد، که افراد درمان شده با اين داروها، چه مدت به حيات خود ادامه داده اند. تنها چيزى كه ما مى دانيم اين است كه غالب افرادى كه بعد از ٢٠٠١ با اين داروهاى "هدف درمانى"، معالجه شده اند، هنوز به حيات خويش ادامه مى دهند. مطالعه گسترده روى افرادى كه با Imatinib (Gleevec) مورد معالجه قرار گرفته بودند، نشان ميدهد كه اغلب آنان، يعنى ٩٠ درصد ايشان، ٥ سال بعد از استفاده از اين دارو (شروع درمان) هنوز زنده بوده اند. در ضمن، در اكثر اين افراد، پس از ٥ سال شمارش گلبول هاى سفيد خون طبيعى بوده و مطالعات و بررسى هاى كروموزومى آن ها نيز حاکی از وضع نرمال و كنترل شده بوده است.

"اگر سوالی دارید، بپرسید."