بلئومایسین

Bleomycin

موارد مصرف بلئومایسین:

بلئومایسین در درمان سرطان سلول های سنگفرشی سر و گردن، گلو، سرویکس، پوست، کلیه، مهبل و بیضه مصرف می شود. این دارو همچنین ممکن است در افوزیون های بدخیم پریتوئن و پلورا و درمان لنفوم هوچکینی و غیر هوچکینی موثر باشد.

مکانیسم اثر بلئومایسین:

بلئومایسین یک آنتی بیوتیک است که اثر خود را هم روی سلول های قابل تقسیم و هم سلول های که در حال رشد نیستند می گذارند. مکانیسم احتمالی آن تداخل در فاز G2 تقسیم سلولی و جلوگیری از رشد سلول سرطانی است.

فارماکوکینتیک بلئومایسین:

بعد از تزریق عضلانی و داخل صفایی به خوبی جذب می گردد. به نظر می رسد که در کبد و کلیه متابولیزه می شود و از طریق کلیه دفع می گردد.

عوارض جانبی بلئومایسین:

سمیت ریوی بصورت ایدیوسینکرازی یا با مصرف طولانی مدت بلئومایسین ممکنست بروز کند. مهمترین عارضه ایجاد سوختگی و زخم در محل تزریق است. سندرم رینود نیز در بعضی موارد دیده می شود. ممکنست ریزش مو، تب و لرز نیز در بیمار تحت درمان دیده شود.

تداخلات دارویی بلئومایسین:

مصرف توام با سیس پلاتین تاخیر در دفع بلئومایسین می گردد و سمیت آن را افزایش می دهد. مصرف وینکریستین قبل از تجویز بلئومایسین باعث حساس شدن بافت سرطانی به بلئومایسین می گردد.

توصیه های دارویی بلئومایسین:

• محلول بلئومایسین استریل را می توان توسط محلول دکستروز و یا کلرورسدیم رقیق و سپس مصرف نمود.
• بیمار باید 4 ساعت قبل از مصرف دارو توسط یک واحد از یلئومایسین تست گردد.
• جهت جلوگیری از تب و لرز ناشی از آنافیلاکسی می توان از داروهای استروئیدی، استامینوفن و دیفن هیدرامین استفاده نمود.