بوسولفان

موارد مصرف بوسولفان:

بوسولفان در درمان لوسمی میلوستیتیک مزمن CML بکار می رود و در درمان لوسمی میلوسیستیک حاد AML نیز مصرف شده است. همچنین در پیوند مغز استخوان اتولوگ و آلوژن نیز کارآیی دارد.

مکانیسم اثر بوسولفان:

بوسولفان در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی با آلکیلاسیون و اتصال به زنجیره DNA باعث مهار فعالیت DNAمی شود.

فارماکوکینتیک بوسولفان:

بوسولفان به طور کامل از مجرای گوارش جذب می شود. متابولیسم آن کبدی و سریع است و پاسخ بالینی دارو معمولاً 2-1 هفته بعد از شروع درمان آغاز می شود. دفع آن کلیوی و آهسته و عمدتاً به صورت متابولیت است.

عوارض جانبی بوسولفان:

آنمی، لکوپنی یا عفونت، ترومبوسیتوپنی، دیسپلازی ریه، فیبروز ریه، هیپراوریسمی یا نفروپاتی ناشی از اسیداوریک ، استئوماتیت، آمنوره و مهار تخمدان و سیاه شدن پوست از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

هشدار های بوسولفان:

اندازه گیری هماتوکریت و هموگلوبین و شمارش لکوسیت قبل از شروع و در فواصل درمان به دلیل مهار دیر رس و شدید فعالیت مغز استخوان ناشی از بوسولفان، باید انجام شود.

به دلیل اثرات دیررس دارو، به محض مشاهده اولین علایم کاهش شدید و ناگهانی لکوسیتها ( به خصوص گرانولوسیتها) درمان قطع و یا مقدارمصرف دارو کاهش داده شود تا از اثرات غیر قابل برگشت کاهش فعالیت مغز استخوان جلوگیری شود.

دارو می تواند باعث دیسلازی سلولی در بسیاری از بافت ها مثل ریه، گره هایلنفی، پانکراس، تیروئد، غده فوق کلیه،کبد، مغز استخوان، مثانه، پستان و دهانه رحم شود.

با بروز اولین علامت فیبروز ریوی مصرف دارو باید قطع شود.

مصرف بوسولفان به تنهایی منجر به مسمومیت کبدی نمی شود ولی مصرف آن با تیوگوانین باعث بروز واریس مری و آسیب کبدی می شود.

توصیه های دارویی بوسولفان:

لکوپنی معمولاً 15-10 روز پس از درمان بروز و تعداد گویچه های سفید در روز 30-11 درمان به حداقل می رسد. این کاهش ممکن است تا یک ماه پس از قطع مصرف دارو هم ادامه داشته باشد، ولی معمولاً طی 20-12 هفته بهبودمی یابد.