کلادریبین

موارد مصرف کلادریبین:

کلادریبین در درمان لوسمی سلول مویی به کار می رود و در درمان لوسمی لنفوسیتیک مزمن CLL، لنفوم های غیر هوچکین و مایکروگلوبولینمی والدنشتروم نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر کلادریبین:

متابولیت های فسفریله شده کلادیریبین در لنفوسیت ها ومنوسیت ها تجمع یافته و این سلول هارا از بین می برند. اثر دارو در چرخه سلولی غیر اختصاصی بوده و به یک میزان در مرحله تقسیم و استراحت لنفوسید ها اثر می کند.

فارماکوکینتیک کلادریبین:

کلادریبین از سد خونی- مغزی عبور میکند . متابولیسم دارو سلولی است. در انفوزیون مداوم وریدی نیمه عمر توزیع دارو حدود 30 دقیقه و نیمه عمر نهایی آن 7 ساعت است.

عوارض جانبی کلادریبین:

کم خونی شدید، عفونت،نوتروپنی شدید، بثورات پوستی و ترومبوسیتوپنی، از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

هشدارهای کلادریبین:

دارو به میزان قابل توجهی برای سلول های خون ساز سمیت دارد.

در صورت بروز سمیت عصبی مصرف دارو قطع شود.

دوره های بعدی درمانی با کلادریبین باید با احتیاط فراوان در صورتی انجام شود که اثراتی خونی دوره قبلی از بین رفته باشد.

توصیه های دارویی کلادریبین:

در دو هفته اول در درمان لوسمی hairy cell ، کم خونی ، نوتروپنی و ترومبوسیتوپنی بد تر می شود و سپس علایم بهبود می یابد.

طی یک ماه اول درمان به دلیل کم خونی ممکن است نیاز به انتقال خون باشد . زمان متوسط برای باز گشت هموگلوبین به میزان طبیعی 8 هفته است.

تب بین روز های پنجم و هفتم درمان و یا کمی دیر تر بروز می کند و معمولاً در لوسمی hairy cell دیده می شود. در صورت بروز تب ، بیمار از نظر عفونت بررسی شود. عفونت به دلیل کاهش منوسیت ها است و 12-6 ماه بعد تعداد منوسیت ها به میزان طبیعی بر می گردد.

زمان متوسط برای بازگشت تعداد پلاکت های کاهش یافته به میزان طبیعی ( به دلیل ترومبوسیتوپنی ناشی از دارو ) 12روز است . در موارد غیر لوسمی hairy cell ، این زمان طولانی تر بوده و کاهش مقدار مصرف و تکرار دوره درمان ممکن است نیاز باشد.