داکتینومایسین

Dactinomycin

موارد مصرف داکتینومایسین:

داکتینومایسین در درمان سارکوم یوینگ، تیروئید و تومور تروفوبلاستیک به کار می رود. همچنین در درمان کار سینوم رحم، بیضه، تومور ویلمز، تومور تروفوبلاستیک و رابدومیوسارکوما، ملانوم بدخیم و سارکوم کاپوسی مصرف شده است.

مکانیسم اثر داکتینومایسین:

داکتینومایسین به طور غیر اختصاصی در چرخه سلولی عمل کرده، با اتصال به DNA و جایگزینی بین بازهای آن، باعث مهار ساخت RNA وابسته به DNA می شود.

فارماکوکینتیک داکتینومایسین:

دارو از سد خونی – مغزی عبور نمی کند. به میزان کم متابولیزه شده و نیمه عمر آن 36 ساعت است. دفع دارو عمدتاً از طریق صفرا می باشد و 30 در صد دارو پس از یک هفته در مدفوع و ادرار قابل بازیابی است.

عوارض جانبی داکتینومایسین:

کم خونی که ممکن است به کم خونی آپلاستیک منجر شود، اشکال در بلع و سوزش سردل، قرحه گوارشی یا التهاب رکتوم، کاهش گلبول های سفید و پلاکت های خون، استئوماتیت اولسراتیو، آنافیلاکسی و ترومبوفلبیت از عوارض جانبی مهم ونسبتاً شایع دارو می باشند.

تداخلات دارویی داکتینومایسین:

با آلوپورینول، کلشی سین، دوکسوروبیسین و ویتامین K تداخل دارد.

هشدارهای داکتینومایسین:

• به علت خطر بروز تاول های شدید، دارو نباید زودتر از 7-5 روز پس از پرتو درمانی تجویز شود.
• پیشنهاد می شود در عیب کار کبد مقدار مصرف دارو به نصف یا کمتر تقلیل یابد.

توصیه های دارویی داکتینومایسین:

• به محض کاهش سلول های خون، ترومبوسیتوپنی، اسهال یا استئوماتیت باید درمان را فوراً متوقف کرد. با برگشت تعداد پلاکت ها و لکوسیت ها به مقادیر رضایت بخش و بهبود بیمار، می توان درمان را از سر گرفت.
• دارو را باید در دوره های متناوب کوتاه مدت تجویز کرد تا از بروز مسمویت با آن که 4-2 روز بعد از آخرین بار مصرف دارو ظاهر شده و حداکثر برای 2-1 هفته باقی می ماند، جلوگیری شود.