دوکسوروبیسین
Doxorubicin
موارد مصرف دوکسوروبیسین:
دوکسوروبیسین در درمان لوسمی لنفوستیک حاد، لوسمی میلوبلاستیک حاد، کارسینومای سلول های بینابینی بیضه، پستان، نوروبلاستوم، تخمدان، تیروئید، تومور ویلمز، ریه (با منشاء نایژه ای)، معده، سر و گردن، کبد، گردن رحم، پروستات، اندومتر، بیضه، لنفوم های هوچکینی، سارکوم بافت های نرم و سارکوم استخوان مصرف می شود.
مکانیسم اثر دوکسوروبیسین:
دوکسوروبیسین به نظر می رسد با اتصال به DNA و مهار ساخت DNA و RNA از طریق ایجاد اختلال در ساختمان مولکولی و ایجاد ممانعت فضایی، عمل می کند.
فارماکوکینتیک دوکسوروبیسین:
دوکسوروبیسین از سد خونی – مغزی عبور نمی کند. این دارو توسط کبد متابولیزه شده و به متابولیت فعال تبدیل می گردد. دفع آن عمدتاً از طریق صفرا است.
عوارض جانبی دوکسوروبیسین:
لکوپنی یا عفونت، التهاب مخاط دهان و التهاب مری از عوارض جانبی شایع دارو هستند.
تداخلات دارویی دوکسوروبیسین:
مصرف همزمان این دارو با آلوپورینول یا کلشی سین تداخل دارد. مصرف همزمان آن با دانوروبیسین باعث افزایش خطر بروز عوارض قلبی می شود.
توصیه های دارویی دوکسوروبیسین:
- دوکسوروبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل دوکسوروبیسین و دانوروبیسین را دریافت کردند، مصرف شود.
- با مصرف دوکسوروبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلب و خونی کمتر شود.
- دوکسوروبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد. به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافت های اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود.
- دوکسوروبیسین موجب نکروز موضعی بافتها می شود. به همین دلیل به صورت عضلانی یا زیر جلدی نباید تزریق شود.