میتوکسانترون

Mitoxantrone

موارد مصرف میتوکسانترون:

میتوکسانترون در درمان لوسمی های حاد میلوسیتیک AML، پرومیلوسیتیک APL، منوسیتیک و لوسمی حاد اریتروئید، سرطان پستان، کبد و لنفوم های غیر هوچکینی مصرف می شود.

مکانیسم اثر میتوکسانترون:

به نظر می رسد این دارو با اتصال به DNA سبب مهار ساخت DNA و RNA می شود.

فارماکوکینتیک میتوکسانترون:

میتوکسانترون به سرعت و به طور وسیع در بافت هایی چون تیروئید، کبد، قلب و گلبول های قرمز خون منتشر می شود. متابولیسم آن کبدی بوده و نیمه عمر آن حدود 6 روز می باشد. دفع آن از طریق صفرا و مدفوع تا 25 در صد طی 5 روز پس از مصرف است.

عوارض جانبی میتوکسانترون:

سرفه تنفس کوتاه، خونریزی دستگاه گوارش، کاهش گلبول های سفید یا عفونت، معده درد، التهاب دهان و مخاط آن از عوارض جانبی شایع میتوکسانترون است.

هشدارهای میتوکسانترون:

این دارو در بیماران مبتلا به اختلال فعالیت قلب باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

توصیه های دارویی میتوکسانترون:

• میتوکسانترون نباید به داخل غلاف نخاعی تزریق گردد.
• مقدار مصرف تکمیلی دارو پس از رفع اثرات سمی هماتولوژیکی آن قابل تجویز است.