خطر سرطان بعدی در بیمار لنفوم غیر هوچکین چقدر است؟

تحقیقات کمک کرده است تا بیماران لنفوم غیرهوچکین از خطر ابتلا به سرطان جدید (ثانویه) آگاهی یابند.

در مقایسه با افراد عادی جامعه بیماران با لنفوم غیرهوچکین در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان های بعدی بخصوص لوسمی، ریه و پوست هستند.

​با توجه به بهبود درمان ها طول عمر بیماران لنفوم غیرهوچکین افزایش یافته است. این امر موجب شده است تا محققین بر مقوله هایی مانند ریسک سرطان بعدی متمرکز شوند. برای کشف شیوع و پیشبینی کننده های سرطان های ثانویه در بیماران لنفوم غیر هوچکین محققین انگلستان مطالعه ای روی 2456 بیمار که بین سال های 1973 تا 2000 درمان شده بودند ترتیب دادند. بیماران برای 7.7 سال تحت پیگیری بودند. میزان سرطان های ثانویه در این جمعیتدرمقایسه با جمعیت عادی مقایسه شد.

• در بیماران لنفوم غیر هوچکین 123 سرطان ثانویه تشخیص داده شد. و خطر برای تمام سرطان ها به طور کلی افزایش داشت.
• بیماران لنفوم غیرهوچکین ریسک بالاتر ابتلا به لوسمی (9 برابر بیشتر از جمعیت عادی) و سرطان ریه داشتند.
• ریسک سرطان های ثانویه در بین بیمارانی که در سنین جوانتر به لنفوم غیرهوچکین مبتلا شده بودند بالاتر بود.
• نوع لنفوم غیرهوچکین بر ریسک ابتلا به سرطان بعدی مهم بود.
• ریسک لوسمی (سرطان خون) در بیمارانی که با شیمی درمانی یا شیمی درمانی بعلاوه پرتودرمانی درمان شده بودند بالا بود. اما در بیمارانی که تنها با پرتودرمانی درمان شده بودند بالاتر نبود.
• محققین تخمین زدند که طی 15 سال پس از درمان 11% بیماران مبتلا به لنفوم غیرهوچکین به سرطانی دیگر مبتلا می شوند.

محققین چنین نتیجه گیری کردند که بیماران لنفوم غیرهوچکین ریسک بالای ابتلا به سرطانهای بعدی دارند و شیمی درمانی لنفوم غیرهوچکین می تواند عامل زمینه ساز لوسمی باشد.

مطالعه دیگری که در ژورنال بریتانیایی سرطان BJC چاپ شد شواهدی را فراهم کرد دال بر اینکه درمان لنفوم می تواند موجب سرطانهای ثانویه شود.

محققین معتقدند این خطر می تواند بخاطر شیمی درمانی باشد. مشخص نیست که آیا این خطر با داروهای دقیق جدیدتر هم وجود دارد؟ و اینکه آیا این بیماران باید برای کشف سرطان های بعدی تحت نظارت دقیق باشند؟

در مطالعه ای دیگر 109451 بیمار با لنفوم غیرهوچکین تحت نظر گرفته شدند تا از نظر بروز سرطان های ثانویه پیگیری شوند و با همتایان ( از نظر سن و جنس) عادی خود در جامعه مقایسه شدند. آنها دریافتند که ریسک سرطان ثانویه در بیماران لنفوم غیر هوچکین درمان شده 47% افزایش می یابد.

این افزایش در سرطان های لب، زبان، دهان و حلق، بینی، معده، روده باریک، روده بزرگ، کبد، ریه، بافت نرم، ملانوم پوست، سرطان های پوست غیر ملانوما، مثانه، کلیه، تیروئید، لنفوم هوچکین، لوسمی لنفوئیدی و لوسمی میلوئیدی به میزان قابل توجهی بالاتر بود.

محققین بیان کردند که این الگوی افزایش ریسک دال بر اینستکه درمان قبلی و داشتن عوامل خطر مشترک مانند آفت کش ها می تواند دخیل باشد. وجود چند سرطان مختلف می تواند دال بر این باشد که یک مکانیسم مشترک نقص ایمنی در زیر تمام این سرطان ها نهفته است.

مروری که توسط مایوکلینیک انجام شد نیز به این نتیجه رسید که  ریسک ملانوما در این بیماران 2.5 برابر بیشتر از جمعیت عادی است. ریسک مرگ بیماران CLL (نوعی لنفوم غیرهوچکین) در اثر ملانوما 2.8 برابر بیشتر از جمعیت عادی است.

بیماران با ضعف سیستم ایمنی باید مرتب پوستشان را چک کنند و هرماه کل بدن را معاینه کنند و حداقل یکبار یا دوبار در سال یک متخصص پوست آنها را ویزیت نماید. هر تغییری در پوست را باید به پزشک گزارش داد. اولین علامت ملانوما تغییر در ظاهر خال است. بهترین راه تشخیص زودهنگام ملانوما آگاه بودن افراد از نمای ظاهر پوست است. بیماران با نقص ایمنی می توانند با اجتناب از خورشید و تخت های برنزه کننده و استفاده شدید از ضدآفتاب پیشگیری نمایند.

بر اساس این نتایج محققین چنین نتیجه گیری کردند که در این بیماران باید برنامه های غربالگری ملانوما را به دقت انجام داد. زمانیکه ملانوما زود کشف می شود شانس زنده ماندن خیلی بالاتر می رود.

1. Kubica AW, Brewer JD. Melanoma in Immunosuppressed Patients. Mayo Clinic Proceedings. 2012; 87(10): 991-1003.
2. Brennan P, Scelo G, Hemminki K, et al. Second Primary Cancers Among 109,000 Cases of Non-Hodgkin’s Lymphoma. *British Journal of Cancer.*2005; 93: 159-166.
3. Mudie NY, Swerdlow AJ, Higgins CD et al. Risk of Second Malignancy After Non-Hodgkin’s Lymphoma: A British Cohort Study. Journal of Clinical Oncology. 2006;24:1568-1574.