باورهای نادرست: مسایل حقوقی و اخلاقی

1- باور نادرست: کارآزماییهای بالینی خیلی تجربی هستند و به بیمار به دید خوکچه هندی نگریسته میشود.

درست: کارآزماییهای بالینی از بهترین طبابت موجود استفاده میکند و سپس تحت نظارت است تا مشخص شود که آیا بر کیفیت زندگی بیمار یا میزان پاسخ به درمان بهبودی حاصل میشود یا نه. این کارآزمایی ها با فیلتر های اخلاق پزشکی  پایش میشوند و داروهای مورد آزمایش قبلا مراحل تعیین عوارض را طی کرده اند.

.

2- باور نادرست: برای پزشکان آنکولوژیست زمان بیمارانشان مهم نیست.

درست: این درست است که پزشکان دیر میرسند. اما زمانبندی برنامه روزانه برای یک آنکولوژیست بینهایت سخت است. بیماران سرطانی اغلب نگرانی و سوالهای زیادی دارند، و این وظیفه پزشک است که به آنها پاسخ دهد. گاهی یک قرار روزانه میتواند طولانیتر از زمان برنامه ریزی شده شود زیرا بدلایل گوناگون بیمار به زمان بیشتر از آنچه پزشک برنامه ریزی کرده است نیاز دارد. بیمار با لیستی از پرسشها می آید و پزشک مجبور است به هر آنچه که بیمار میپرسد پاسخ دهد. زیرا در پایان ملاقات نباید سوالات هیچ بیمار سرطانی بیشتر از جوابهای دریافتی اش باشد.

3- باور نادرست: پزشکان آنکولوژیست دوست ندارند نظر پزشک دیگری را بدانند.

درست: هیچ اشکالی ندارد که بیمار به پزشک بگوید میخواهد نظر سایر پزشکان را نیز جویا شود. هر زمان که بیمار نسبت به تشخیص یا درمان پیشنهادی ناراحت است، کاملا پذیرفته است که با پزشک دیگری نیز مشورت کند.بیمار باید به ندای درونی خود گوش دهد و کاری که برایش بهترین نتیجه را دارد انجام دهد.

4- باور نادرست: پزشکان آنکولوژیست در مورد بیمارانشان با سایر پزشکان تبادل نظر نمی کنند.

درست: پزشک آنکولوژیست درمورد برنامه درمانی هر بیمار با سایر پزشکان به بحث مینشیند. حتی گاهی با سایر پزشکان خارج از مرکز درمانی خود نیز تبادل نظر میکند و از سایر پزشکانی که قبلا تجربه درمان این بیمار یا بیماری را داشته اند نظر خواهی میکند. درمان سرطان باید تیمی باشد تا بهترین درمان به بیمار داده شود.

5- باور نادرست: پرستاران آنکولوژی نسبت به بیمارانشان احساسی ندارند.

درست: پرستاران آنکولوژی با هر بیماری که ملاقات میکنند، ارتباط برقرار میکنند. آنها از بیمارانی مراقبت میکنند که با وقایع دگرگون کننده زندگی مواجه شده اند. اولین برخورد بیمار با پرستار ممکنست زمان تشخیص بیماری یا شروع شیمی درمانی، پرتودرمانی یا جراحی باشد. یا زمانی باشد که بیمار متوجه پیشرفت بیماری اش شده است و هیچ گزینه درمانی دیگری وجود ندارد.

ممکنست این ذهنیت ایجاد شود که مواجهه روزانه با این صحنه ها فرد را نسبت به بروز احساسات مقاوم میکند. اما این اتفاقات موجب حرفه ای تر شدن، آرام تر شدن و اطمینان بخش تر شدن و صادق تر شدن پرستار میشود. با اینحال این ارتباطات همیشه بدور از اشکریزی نیست. دشوارترین ارتباط زمانی شکل است که پرستار احساس میکند خودش نیز در چنین شرایطی قرار دارد. مثلا کار کردن یک پرستار که مادر یک پسر 9 ساله هم هست با مادران بچه های کم سن چالش برانگیز است. اما این مساله موجب میشود پرستار معنای زندگی را بهتر درک نماید.

6- باور نادرست: حداکثر یک بار در سال میتوان از مرخصی استعلاجی استفاده کرد.

7- باور نادرست: هر كس سرطان دارد، بايستى آن را معالجه نمايد.