مشاوره توانبخشی برای مداخله در بحران بیمار سرطانی

اگر بیمار درباره خودکشی صحبت کند لزوماً به این معنا نیست که حتماً خودکشی خواهد کرد؛ این امر شايد نشانگر نگرانی بیمار باشد،

كه از طريق آن احساسات و ترس‌هایش را توصیف و به این شکل آنها را مهار مي‌كند. باید از درمان مبتنی بر مداخله در بحران، استفاده كرد، به‌نحوي كه سیستم حمایت از بیمار را نيز شامل شود. نشانه‌های مؤثر در بروز این افکار مانند درد را باید بطور جدی و به سرعت کنترل كرده افسردگی، روان‌ پریشی (Psychosis)، اضطراب و دلایل اصلی بروز روان آشفتگی (Delirium) را نیز درمان كرد. این مشکلات را اغلب مي‌توان در بیمارستان یا خانه برطرف ساخت و هر چند معمولاً نیازی به این کار نیست، ولی شاید لازم باشد یک مبتلا به سرطان را كه به خودکشی فكر مي‌كند در یک آسایشگاه روانی بستری کرد.

عوامل خطرزایی که منجر به خودکشی در فرد مي‌شوند:

تشخیص سرطان دهان، گلو یا ریه (که اغلب بر اثر اعتیاد به مشروبات الکلی و دخانیات به وجود مي‌آیند)

داشتن سرطان پیشرفته و نداشتن امید زیاد به بهبودی.

سرگشتگی (Confusion)/ روان آشفتگی (Delirium).

ناتوانی در مهار درد.

اختلالات جسمانی مانند:

• از دست دادن توانایی حرکت.
• از دست دادن اختیار اجابت مزاج.
• قطع عضو (Amputation).
• از دست دادن توانایی دیدن یا شنیدن.
• فلج شدن (Paralysis).
• ناتوانی در خوردن یا بلعیدن.
• خستگی.

گردآورنده: لیلا دستغیب، کارشناس ارشد توانبخشی