داکتینومایسین
Dactinomycin

موارد مصرف داکتینومایسین:
داکتینومایسین در درمان سارکوم یوینگ، تیروئید و تومور تروفوبلاستیک به کار می رود. همچنین در درمان کار سینوم رحم، بیضه، تومور ویلمز، تومور تروفوبلاستیک و رابدومیوسارکوما، ملانوم بدخیم و سارکوم کاپوسی مصرف شده است.
مکانیسم اثر داکتینومایسین:
داکتینومایسین به طور غیر اختصاصی در چرخه سلولی عمل کرده، با اتصال به DNA و جایگزینی بین بازهای آن، باعث مهار ساخت RNA وابسته به DNA می شود.
فارماکوکینتیک داکتینومایسین:
دارو از سد خونی – مغزی عبور نمی کند. به میزان کم متابولیزه شده و نیمه عمر آن 36 ساعت است. دفع دارو عمدتاً از طریق صفرا می باشد و 30 در صد دارو پس از یک هفته در مدفوع و ادرار قابل بازیابی است.
عوارض جانبی داکتینومایسین:
کم خونی که ممکن است به کم خونی آپلاستیک منجر شود، اشکال در بلع و سوزش سردل، قرحه گوارشی یا التهاب رکتوم، کاهش گلبول های سفید و پلاکت های خون، استئوماتیت اولسراتیو، آنافیلاکسی و ترومبوفلبیت از عوارض جانبی مهم ونسبتاً شایع دارو می باشند.
تداخلات دارویی داکتینومایسین:
با آلوپورینول، کلشی سین، دوکسوروبیسین و ویتامین K تداخل دارد.
هشدارهای داکتینومایسین:
- به علت خطر بروز تاول های شدید، دارو نباید زودتر از 7-5 روز پس از پرتو درمانی تجویز شود.
- پیشنهاد می شود در عیب کار کبد مقدار مصرف دارو به نصف یا کمتر تقلیل یابد.
توصیه های دارویی داکتینومایسین:
- به محض کاهش سلول های خون، ترومبوسیتوپنی، اسهال یا استئوماتیت باید درمان را فوراً متوقف کرد. با برگشت تعداد پلاکت ها و لکوسیت ها به مقادیر رضایت بخش و بهبود بیمار، می توان درمان را از سر گرفت.
- دارو را باید در دوره های متناوب کوتاه مدت تجویز کرد تا از بروز مسمویت با آن که 4-2 روز بعد از آخرین بار مصرف دارو ظاهر شده و حداکثر برای 2-1 هفته باقی می ماند، جلوگیری شود.