هیدروکسی اوره

Hydroxyurea

موارد مصرف هیدروکسی اوره:

هیدروکسی اوره در درمان کارسینوم تخمدان، کنترل موضعی کارسینوم سلول های سنگفرشی، سر و گردن به استثناء لبها و کارسینوم پیشرفته پروستات، در درمان لوسمی میلوستیک مزمن CML و ملانوم و پلی سیتمی ورا و کم خونی داسی شکل مصرف می شود.

مکانیسم اثر هیدروکسی اوره:

ظاهراً هیدروکسی اوره در مرحلهS تقسیم سلولی اثر می گذارد و در ساخت DNA تداخل می نماید بدون آن که تاثیری بر ساختRNA یا پروتئین داشته باشد.در کم خونی داسی شکل باعث افزایش هموگلوبین F در سلول های قرمز خون، کاهش نوتروفیل ها و تغییر چسبندگی سلول های قرمز خون به جدار رگ ها می شود.

فارماکوکینتیک هیدروکسی اوره:

هیدروکسی اوره به خوبی از مجرای گوارشی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی است و از سد خونی – مغزی عبور می کند و دفع آن کلیوی ( 50 درصد به صورت تغییر نیافته ) وریوی ( به صورت دی اکسید کربن ) است.

عوارض جانبی هیدروکسی اوره:

کم خونی، غیر طبیعی شدن اریتروسیت ها و لکوپنی از عوارض شایع هیدروکسی اوره هستند.

تداخلات دارویی هیدروکسی اوره:

• عدم مصرف همزمان:

BCG; clozapine; Didanosine; Natalizumab; Pimecrolimus; Stavudine; Tacrolimus (topical); Vaccines (live)

• هیدروکسی اوره غلظت/ اثرات این داروها را افزایش می دهد:

Clozapine; Didanosine; Leflunomide; Natalizumab; Stavudine; Vaccines (live)

• غلظت/ اثرات هیدروکسی اوره با این داروها افزایش می یابد:

Denosumab; Didanosine; Pimecrolimus; Roflumilast; stavudine; Tacrolimus (topical); Trastuzumab

• هیدروکسی اوره غلظت/ اثرات این داروها را کاهش می دهد:

BCG; Coccidioidin skin test; Sipuleucel-T; vaccines (inactivated); vaccines (live)

• غلظت/ اثرات هیدروکسی اوره با این داروها کاهش می یابد:

Echinacea

منع مصرف هیدروکسی اوره:

بیش حساسیتی، آنمی شدید، سرکوب مغز استخوان، بارداری و شیردهی، WBC<2500, platelets<100000

هشدارهای هیدروکسی اوره:

• در نارسایی کلیوی و تجویز همزمان با ترکیبات سرکوب کننده مغز استخوان احتیاط شود.
• لوکوپنی و نوتروپنی شایع است، ترومبوسیتوپنی و آنمی شیوع کمتری دارد، سمیت خونی دارو برگشت پذیر است.
• دوز را به طور مکرر تغییر ندهید.
• ریسک هپاتوتوکسیسیتی را افزایش می دهد که ممکن است کشنده باشد، به خصوص در ترکیب با Didanosine و Stavudine
• ریسک واسکولیت پوستی در بیماران مبتلا به اختلالات میلوپرولیفراتیو به خصوص با سابقه مصرف یا مصرف همزمان اینترفرون.
• اختلالات اریتروسیت گزارش شده است، اریتروپوئزیس مگالوبلاستیک خود محدود شونده در ابتدای درمان رخ می دهد که به کمبود ب12 یا فولیک اسید مرتبط نیست.
• احتمال هایپراوریسمی وجود دارد، هیدراته کردن، تنظیم دوز یا استفاده از داروهای اوریکوزوریک ممکن است ضرورت پیدا کند
• با تست های آزمایشگاهی اوره، اوریک اسید و لاکتیک اسید تداخل دارد و سطح بالای کاذب از آنها را نشان می دهد.
• به زنانی که پتانسیل باروری دارند توصیه شود حین درمان و حداقل تا 6 ماه پس از قطع دارو از روش های کنتراسپشن موثر استفاده کنند، به مردانی که پتانسیل باروری دارند توصیه شود حین درمان و حداقل تا 1 سال بعد از قطع درمان از روش های کنتراسپشن موثر استفاده کنند.
• از استفاده از واکسن های زنده اجتناب کنید؛ مصرف همزمان با ویروس زنده می تواند همانند سازی ویروس را تقویت کند و یا واکنش زیادی به واکسن نشان دهد، زیرا مکانیسم های دفاعی نرمال میزبان سرکوب شده اند. می تواند منجر به عفونت شدید شود. پاسخ آنتی بادی به واکسن کاهش می یابد.