استرپتوزوسین

موارد مصرف استرپتوزوسین:

استرپتوزوسین در درمان کارسینومای سلول های جزیره ای لوزالمعده و همچنین تومورهای کارسینوئید لوزالمعده و سرطان کولورکتال مصرف می شود.

مکانیسم اثر استرپتوزوسین:

اثرات سمی آن از طریق اتصال به رشته های DNA که در نهایت به مهار ساخت DNAمنجر می گردد،اعمال می شود. اثرات دیابتوژنیک این دارو به خاطر جذب آن توسط سلول های جزایر بتا لوزالمعده و اثرات سمی آن بر روی این سلول ها است.

فارماکوکینتیک استرپتوزوسین:

متابولیسم دارو کبدی است و نیمه عمر نهایی آن حدود 35 دقیقه برای دارو و 40 ساعت برای متابولیت های آن است. دفع دارو عمدتاً کلیوی و همچنین از دستگاه تنفس است.

عوارض جانبی استرپتوزوسین:

سمیت و نارسایی کلیوی و کاهش قند خون از عوارض نسبتاً شایع استرپتوزوسین هستند.

توصیه های دارویی استرپتوزوسین:

استرپتوزوسین را می توان به صورت تزریق سریع داخل وریدی و یا انفوزیون سریع داخل وریدی و یا انفوزیون کوتاه مدت ( 15-10 دقیقه ) و یا طولانی ( طی 6 ساعت) تجویز کرد.

به خاطر احتمال بروز عوارض کلیوی، تزریق داخل شریانی دارو توصیه نمی شود.

به خاطر احتمال بروزکاهش قند خون هنگام تزریق، محلول دکستروز تزریقی باید در دسترس باشد.

بین دوره های درمان استرپتوزوسین باید 6-4 هفته فاصله باشد تا در صورت بروز سمیت کلیوی امکان کنترل آن باشد.